Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 24

24
orð var gert af. Stríði þessu var lokið á fám vikum og
friðurinn saminn í Zurick 10. Nóvember 1859 eptir því
samkomulagi, sem gert hafði verið í Villafranka llta Júli
á undan á milli Jóseps Austurríki skeisara og Napóleons,
réð Napóleon þar einn öllu. þannig hjálpaði Napóleon til
þess að Ítalía varð konúngsríki, og lét Victor konúngur
í liðskaup til Frakklands Savaju og Nissa (alls 278 □mílur
með 1 millíón og 400,000 manna). Lið lét Napóleon sitja
í Eómi til varnar páfanum, og þykir nú sem þaö hafi ekki
verið sem viturlegast ráðið, en öllum kann yfir að sjást.
(þjóðverjar bera Napóleoni verr söguna en vér, því þeim er
illa við hann: þeir segja að 1831 hafi Napóleon unnið
hræðilegan eið uppá það hann skyldi lifa og deyja fyrir
frelsi og einíngu Ítalíu — en hvað var að því, þegar hann
hélt eiðinn? þeir segja að í samkomunni í Villafranka hafi
hann blekkt Jósep keisara með því að hóta honum Prússa-
her, þó engin hæfa væri til; því í rauninni hafi Napóleon
ekki verið fær um að berjast lengur ýmissa orsaka vegna,
bæði sökum sjúkleika í hernum og annars — en »enginn er
annars bróðir í leik« segjum vér).
I Janúarmánuði 1858gerðu hermenn upphlaup í Mexíkó-
ríki í Vesturheimi og komst þá til valda sá höfðíngi er
Júarez heitir; var þar þá þjóðstjórn. Um alla tíð síðan
Evrópumenn festu fót þar i landi hafði mjög illa staðið á
þar; sífeld rán og gripdeildir og ólög, og allt gekkst við er
síst skyldi; leiddi þar af að fjárhagur allur var L versta
horfi, og þetta varð aptur orsök þess, að þjóðráðið þar
samþykkti að misbjóða skyldi mönnum á þá leið, að Mexíkó
skyldi eigi gjalda neinar skuldir til útlanda um tvö ár.
þetta létu menn sér eigi lynda, sem ekki var von, og tóku
sig þá saman Spánn, Frakkland og England og sendu lið
1862 yfir til Mexikó, til þess að gánga eptir réttarkröfum
manna. En þetta fór á nokkuð undarlegan hátt. Hers-
höfðíngi sá er Almonte hét, útlagi úr Mexíkó, hafði dvalið
um hríð í Frakklandi, og kom hann nú aptur til Mexíkó