Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 44

44
HUGFRO.
Um hvíld andans í listunum. Allar listir eru slíáldskapur,
og sérhverr listamaður er skáld; þess vegna er aldrei gerður
greinarmunur á þessum hlutum. 011 nauðsyn alverunnar
gengur í gegnum þörfina til frelsis listarinnar.
0 hversu ljúft er ei að liggja hér
und laufum grænum! Yfir höfði bæra
vindarnir limið, fuglar sveifla sér
með saung og kæti gegnum loptið tæra,
5 en liljuvendir lífi gæddir hræra
ljósfagran hjálm, á meðan rennur sól
á bak við Dvalins dimman fjalla stól. —
Nú lokast rós, og geymir hulinn heim,
sem hjúpar sig í bikarsölum þeim,
10 þar demantprýði daggarperlur mynda,
í drauma bárum tærum álfar syrida;
á engilvængjum undursamleg fjöld
þar yfir svífur, friðarsælt um kvöld;
og flugnasveimar suða kríngum blómin
15 er sitja kyr, og heyra lækjar óminn
sem niðar lágt við kletta svartan sal
og sveiflast fram um grasi vaxinn dal. —