Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 11

Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 11
11 öll setníng skáldskaparins breyzt; skáldskap vorum hefur stórum farið fram, hjá |>ví sem er í fornritum, hvað sem menn um það segja og hvað sem útlendir lærdómsmenn geipa, sem ekkert þekkja til. — I enum eldri tímaritum vorum hafa kvæði og ýmiss skáldskapur fengið ekki svo lítið rúm, en þessu hefir farið aptur eins og mörgu öðru. Meðal annars var það lengi framan af einn af aðalkostum Skírnis, að þar voru prentaöar ýmsar grafskriptir og kvæði, einkum erfiljóð, og það mun hafa áunnið honum hylli landsmanna ekki síður en fréttirnar; en því er hætt fyrir laungu. Skírnir og öunur iík rit |>ykjast merkiiegri en svo að þau geti verið þekt fyrir að flytja annað eins glíngur og þau álíta skáldskapinn að vera, nema hvað stundum kemur eitthvað lítið þess konar fyrir einskæra náð útgefandanna, samkvæmt þeirri skoðun, að skáldin sé í rauninni óþarfa fuglar sem ekki sé til annars en hafa í búrum til að sýngja eða skrækja, en ómögulegir og óhæfilegir til nokkurra verulegra starfa í lífinu. Á því sem nú höfum vér sagt, mun mönnum vera orðið ljóst, að vér ætlum að bjóða skemtandi og fræðandi rit, sem nokkurnveginn láti Íslendínga fylgja með tímanum, þó með öðru móti sé eneiginlegt fréttarit. Vér komum með skemt- ilegar sögur, helztu uppgötvanir og uppáfinníngar, kann ske sumt sem snertir málvísi og forn fræði, og yfir höfuð eitt- hvað úr ýmsum greinum þekkíngar og vísinda. }>ó vér ekki séum beinlínis »Pólitici«, þá getum vér ekki leitt hjá oss að tala um eitthvað þess konar, ef oss dettur slíkt í hug, og vér álítum »Pólitík« öldúngis ekki annað en heilbrigða skynsemi, en engan galdur eða fítonsanda list, sem ekki geti eða megi fremjast af öðrum en útvöldum galdramönnum. Að minnsta kosti höldum vér að vér getum pólitísérað eins vel og sumir ýngri alþíngismenn, að því er vér höfum séð á alþíugistíðindunum seinustu. þíngtíðindin eru full af mis- heyrnum og misskilníngum, og það einmitt láng mest af hendi þeirra sem kalla sig »frjálslynda« og »þjóðernismenn«, en sem eru í rauninni ófrelsismenn, af því þeir standa fast
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.