Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 9

Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 9
9 liamrana, er vér segjum þeim hreint út, að hvergi 1 heimi kemst alþýðu vit og upplýsíng í hálfkvisti við það sem er á Islandi. fetta er svo kunnugt sem allir vita, þó það sé ekki eingaungu sjálfum oss að þakka, heldur liggi í eðli og gángi hlutanna, með því fjarlægð vor frá byltíngum heimsins gaf oss frið og tækifæri til að halda máli voru og þar með þjóðerni óbreyttu, og unni oss þess að geta notið fornaldar- innar og þess mikla fjársjóðs, sem hún hefir eptir sig látið. í þessu efni er athugandi, að þó vér tölum um »æðri og lægri« menn, »lærða og leika«, »heldra fólk«, »fyrirfólk« og slíkt; þá er enginn stétta-munur hjá oss að heldur, jafn vel þó einn landi vor væri svo lærður fyrir fám árum að segja það og gefa útlendum mönnum þar með ráuga hugmynd. Allir eru jafnir, og þó embætti gefi einurn það eða það vald, þá er jöfnuðurinn samt óhaggaður og kemur miklu öðruvísi fram hjá oss en í öðrum löndum, þar sem allir eru jafnir að lögunum, en ekki jafnir nema á pappírnum. Orsökin til þessa er uppfræðíngin og allt hið andlega ástand þjóðar- innar, og það er öðruvísi hjá oss en í öðrum löndum, þar sem bændastéttin talar landsins verulega mál, sem er nær upprunanum, en þó allt svo bjagað og afmyndað, að það verður ekki haft til ritgjörðar, — og eptir málinu fer allt ástand andans — en heldra fólkið talar æðra málið, sem hæfilegt er til hóka, og er það meir eða minna meingað margskonar útlendum orðum, sem almenníngur ekki skilur, en venst á að hramsa hugsunarlaust eins og fuglamál. Hér af leiðir að svo mikil sókn er eptir skólum hvervetna í útlöndum: bændafólkið lifir eins og skepnur og hefir engar bækur á bændamáli ritaðar, sem það geti menntast af eða skemt sér við, og hlýtur því að ílýja til alls konar bóka sem ritaðar eru á æðra málinu, margar mjög misjafnt eins og nærri má geta — að vér ekki tölum um kennarana og kennsluna, sem hlýtur að vera í þessum skólum, sem vér erum enn fríir við fyrir guðs náð. J>ar á móti er allt eitt hjá oss; málið er hið sama hvort heldur það er sett á bækur,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.