Gefn - 01.01.1870, Síða 43

43
kampavínsbikar og sagði: »hvað segja þeir nú í París?« í
Belgíu fann hann Pétur Bónaparte frænda sinn, sem drap
manninn í vetur; komPétur að vagndyrunum og grétmjög.;
en Napóleon kvað þá mundu hittast aptur. Svo er sagt að
Prússakonúngur hafi boðið Evgeníu og syni hennar og Na-
póleons að setjast að á Vilhjálmshóli með keisaranum, en
hún hafi eigi viljað þiggja. Napóleon ekur stundum eða
ríður lángar leiðir frá höllinni og má varla segja að varð-
hald sé á honum haft; margir koma þángað tilað sjá hann
og svo mörg bréf koma til hans úr öllum áttum að hund-
ruðum nemur á dag; hefir því orðið að setja þar sérstakt
hús til að veita þeim viðtöku, en öll eru þau opnuð áður
en þau eru fengin ritara keisarans; þar voru mörg bónarbréf
frá sjálfu þjóðverjalandi og margt skrítið: sumir rituðu hon-
um huggunarbréf en sumir skammir og mun Napóleon
lítið hirða um hvorugt.
J>egar er ófarir Napóleons fréttust tilParís, þá reisupp
allur flokkur mótstöðumanna hans og varð hlutskarpari; var
keisarastjórnin af tekin — ekki með lögum né af neyð, held-
ur með ólögum og af tómri heipt við keisarann; hafaFrakk-
ar síðan í rauninni orðið sér til minnkunar frammi fyrir
öllum þjóðum og enginn nefnandi maður hefir risið upp í
»þjóðstjórninni<;, sem þeir kalla svo, heldur er hún eintóm
óstjórn og rifrildi; allir dugandi menn heyra til Napóleons
stjórn. Engin álitleg ríki hata viðurkennt vald þeirra sem
nú ráða Frakklandi, enda hefir þar lítið annað verið gert
enn en fángamörk, myndir og nöfn rifin niður, er minntu á
Napóleon, útlendir menn flestir gerðir landrækir, því allir þykja
nú ótryggir; og loksins trúir hvorugur öðrum, svo ástand
lands þessa er hið aumasta. Vér munum nú láta hér
staðar nema að sinni, en rita seinna nokkrar hugleiðíngar
um þessa merkilegu styrjöld, og gera hetur grein fyrir sumu,
sem vér hér urðum að sleppa.
(Ritað 16. October 1870).