Gefn - 01.07.1872, Qupperneq 2

2
landi, í Litlu Asíu og í kríngum Miðjarðarhaiið); 2) Róma-
nar (Italir, Frakkar, Spányerjar og Portúgalar); 3) Germanar
(pjóðverjar, Englar og »Norðurlandamenn«); 4) Slavar eða
Vindur (Rússar, Pólenar og fl.); 5) Keltar (Skotar, Irar,
Bretar). Fjöldi maDna af öllum þessnm fimm flokkum hefir
flutst yfir í hinar heimsálfurnar, einkum til Ameríku og
Indíalands. Suðaustur-straumur Aryamannanna fluttist til
uorðurhluta Indíalands, og þar kom frá þeim túnga sú er
Sanskrit heitir og meinast að standa næst máli frumþjóðarinnar
eður Aryanna sjálfra, sem allar enar arisku túngur eru
ættaðar frá. J>egar menn þess vegna heimfæra orð til
Sanskrit-máls, þá gera menn það til þess, að reyna að
komast eptir enni upprunalegu merkíngu orðanna; því til
eru mörg orð, sem vér ekkert vitum hvað þýða, þó vér
höfum þau daglega í munni. Samt meina menn ekki, að
orðin sé komin af Sanskrit; heldur vísa menn til þessa
máls, af því það kemst frummálinu næst, sem nú er tapað:
lengra komast menn ekki (Sbr. 5. bls. hér á eptir). Send
heitir og afar-gamalt mál af enum ariska flokki; það nefnist
og baktriska og mediska; á því er rituð bók Zoroasters, er
Send-Avesta heitir; nær hann hafi uppi verið, vita menn
ekki; en Send er álitið eldra en það mál sem ritað er með
fleigletri á persneskar fornleifar og sem talað var og ritað
á dögum Xerxes og Daríusar. Sanskrit segja menn að hafi
»dáið út« tveim eða þrem hundruð árum fyrirKrists daga;
það hefir því verið í blóma á dögum Davíðs og Salómons,
hérumbil þúsund árum fyrir Krist. Á þessu máli eru ritaðar
margar merkilegar bækur ýmislegs innihalds, lofsaungvar og
kvæði; nú er það ekki talað eða ritað nema af Bramínum
eða hofgoðum Inda, og lætur mörgum þeirra betur að tala
og rita á því máli en á enum lifandi túngum þjóðarinnar.
Elstu Sanskrit-bækur eru trúarlegs efnis og nefnast Veda-
bækur; á þeim er fornara mál en á hinum, þær eru fjórar
að tölu og torskildar mjög. Ymsum fræðimönnum hefir
dottið í hug að »Veda« sé sama orðið og »Edda«; veda