Gefn - 01.07.1872, Page 40

Gefn - 01.07.1872, Page 40
40 Og svo gekk blakkuriun brúninni á, bifaðist hvorki né stundi: þá veltist einn smásteinn fætinum frá — hann hrundi, en hlátur í djúpinu dundi. Andvana hneig hauðurs á teig mærin, og mátti ei lifa; borinn var dauðvona svanui í sæng, sorg mundi hjartanu bifa. Hrestist þó loks eptir harða þraut hrundin, og sorg nam að ryðja; þá komu bræður þrir um braut að biðja hennar, og hörð var sú iðja. »Enginn það fær« annsaði mær, og sorgbitin særði þá tárum. »Einn er nú horfinn í hyldýpis nótt, og hefir mig orpið sárura; takið þér allan auð sem eg á! á eg þá gjörvallt að deyða? hættið, og snúið heldur frá en skeiða helfarar brautina breiða.« »Haldið því heim heldur með seim« sagði’ hún og seig niðr á foldu; og þá var hún fegri með titrandi tár en tindrandi döggin á moldu. »Yér erum allir af einni rót« annsaði hverr hinna þriggja, »ver komum híngað að vinna þig, snót, en þiggja dauðann, má hetjur ei hryggja.*

x

Gefn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.