Gefn - 01.07.1872, Page 87

fundu menn upp á alls konar sögum: sögðu hann hefði
drepið konu sína, únga og fagra, og setið í díblissu í fimtán
ár, og hefði þar haft næði til að temja sér fiðluleikinn, og
alls konar slíkar sögur voru á borð bornar; sumir sögðu
hann hefði gert samníng við djöfulinn og um allt þetta var
ritað í blöðunum og um það saman settar skáldsögur og
kvæði. fað var raunar satt, að Paganini var ekki fyrirtaks
reglumaður framan af; einkum lét hann leiðast út í spil og
misti þá opt allt fé sem hann hafði fengið, og var það ekki
lítið, því hann gat sett eins mikið upp á að heyra sig og
hann vildi, fólk flykktist að honum þúsundum saman engu
að siður. Stundum var hann svo illa staddur, að hann varð
að láta af hendi fiðluna og varð þá að lána fiðlu hjá öðrum
til að leika á; stundutn fékk hann og fiðlur að gjöf, og þær
ekki af enum verri endanum, sem nærri má geta. Einhverju
sinni hafði hann orðið að fá fiðlu til láns í Livorno, því
þá hafði hann ekkert til að leika á; en þegar hann ætlaði
að skila henni, þá sagði eigandinn sínar hendur óverðugar
til að taka á henni optar. f Parma var málari nokkur og
listamaður, Pasini að nafni, og hafði heyrt getið um Paga-
nini; en svo mikið var af honum látið að hann vildi engu
trúa; þángað kom Paganini eitt sinn og þá fékk Pasini
honum nótnahepti með þúngskildum lögum á og ágæta og
hljóðmikla fiðlu, smíðaða af enum fræga fiðlusmið Stradivari,
og sagði að Paganini mætti eiga fiðluna ef hann léki lögin
reiprennandi í stað. »þ>á getið þér strax kvatt fiðluna«, sagði
Paganini og var honum þetta hægðarleikur. Stundum hreifði
hann ekki á fiðlunni svo mánuðum skipti, en var þá að fást
við akuryrkju og sveitavinnu, eða þá við smíðar, því hann
var dverghagur. Með aldrinum varð Paganini stilltari og
fór betur með fé sitt, var honum þá brigslað um nisku og
svíðíngsskap — því nóg er ætíð um þessháttar menn sagt.
Hann var gerður að barún í Austurríki og varð vellauðugur;
hann dó af brjóstveiki í Genúa árið 1840.
f>að var jafn furðulegt að sjá Paganiui sjálfan, eins og