Gefn - 01.07.1872, Síða 92

92
vanur, þá fór hann að koma optar í samkvæmis-salinn, og
þar lá hann opt á legubekk og las eða mókti, en málskrafs-
dúfurnar fiögruðu í kríng um hann og görguðu lágt með
sínum hvíslandi klið; ekki gafPaganini sig að því, þó hann
henti stundum orð og orð og hefði veður af því sem um
var talað. Leið nú fram að jólum svo ekkert bar til tíðinda.
þ>aö er tíðska á Frakklandi, einkum meðal alþýðu og sveita-
fólks, að á jólakvöldið er tréskór settur við ofninn og fylltur
með sætindum; og svo mikið gengur á með þetta, að sagt
er að einúngis í einni Parísarborg sé á þessu kvöldi seld
sætindi fyrir tvær millíónir fránka, sem allt er látið í tré-
skóinn. —Aðfángadagsmorgun jóla fundust allar þrjár mál-
skrafsdúfurnar og stúngu saman nefjum, hvísluðu lengi saman
ög pískruðu — »það er rétt,« sagði ein, »látum standa þar
við; hann fær hann í kvöld«. Eptir miðdegisborðið sat
Paganini á legubekknum og var að drekka sikurvatn; þá
heyrðist eitthvert þrusk í gánginum þar fyrir framan: síðan
lauk María upp dyrunum og sagði, að fyrir utan væri maður
með kassa til Paganinis. »Eg á ekki von á neinum kassa«,
sagði Paganini; »en látið manninn koma inn með hann samt.«
Maðurinn kom inn og hafði dálitla kistu undir hendinni, og
var ritað á nafn Paganinis og »brothætt« »varlega« — eins
og vant er að rita á það sem brothættar sendíngar eru í.
Paganini skoðaði kistuna í krók og kríng, galt manninum
burðareyrinn og tók síðan til að brjóta frá lokið; en allir
sem í salnum voru, og þar á meðal hinar þrjár fornlegu
meyjar, tróðu sér utan um hann ogvildu sjá hvað Paganini
helði fengið á jólakvöldið. í kistunni var stór böggull, og
vafið pappír utanum, reyrður með sterku snæri og lokaður
með mörgum innsiglum; þetta reif hann allt utan af, og þar
iunan undir var þá eins um húið — þángað til loksins að
kom stóreflis tréskór, svo stór að hann gat verið barnsvagga.
Allir skellihlógu upp yfir sig og mörgum, og ekki síst enum
þremur jómfrúm, stukku háðsyrði; enda þótti þeim sér hafa
vel tekist að láta Paganini verða fyrir athlátri. Paganini