Fréttir frá Íslandi - 01.01.1874, Blaðsíða 19

fJÓÐHÁTÍÐIN.
19
völlunum hjá tjölduuum fóru loikar fram, einkum glímur, og glímdu þar
margir allknálega. þar var og sungið og leikið á hljóðfœri, og ómaði
bcrgmálið i hömrunum og gjánni. þágekk konungur ajitur niður á völluna,
og var nú búið til veizlu í stórtjaldinu og hliðartjöldunum. Til þeirrar
vcizlu hafði konungi verið boðið ásamt syni hans og öðrum stórmennum, í
{iciri'i veizlu mátti og hvor fijóðhátíðargostur sitja, er vildi. f)á er kon-
ungur kom að tjalddyrunum, var fiar fyrir söngflokkur, og söng honum
aptur kvæði fiað, er honum hafði verið fagnað með kveldinu áður, þá er
Iiann kom til hátíðarinnar. pakkaði konungur formanni söngflokksins,
Jónasi Helgasyni, fyrir sönginn, og skáldinu fyrir hinn fagra kveðskap lians.
f)á var til borða gengið, og konungi skipað í öndvegi; yfir sæti hans var
merki Danakonunga, 9 hjörtu og 3 Ijón, en með öllum tjaldveggjunum
voru forn skjaldarmerki íslenzkra höfðingja. Út frá konungi var slcijiað
hinum tignustu mönnum á báðar liendur, cn þá öðrum. Alls sátu þar að
borðhaldinu í senn 1G0 manna. Mcðan borðhaldið fór fram, voru haldnar
rœður margar fyrir ýmsum minnum. Fyrst mælti Grimur Thomsen fyrir
minni konungs. Hánn minnti á hina fornu sögu um Harafd Gormsson
Hanakonung, er ætlaði að fara herferð til íslands, og sendi því fjölkunn-
ugan mann þangað hamförum, en hann komst hvergi að fyrir landvættum;
nú hefði Danakonungur, mælti hann, aptur farið ferð til íslauds, en nú
yrðu landvættir allar að hörfa, þvf að eins og konungur hefði björtu í
merki sínu, þannig héfði hann unnið hjörtu allra Islcndiuga. Konungur
þakkaði minni þetta með fögrum orðum, og ljet í Ijós gleði sína yíir því,
að hafá kynnzt þeirri þjóð, cr hefði svo hoit hjörtu, þóttland hennarværi
þakið ísi og snævi. þá mælti Jón Guðmundsson úr Reykjavík fyrir minni
drottningar og Eiríkur Magnússon frá Cambridge fyrir minni konungsætt-
arinnar. Fyrir þau minní þakkaði konungur einnig, og gat hann þá þess
um leið, að hann skyldi sjá um að krónprinzinum og öðrum börnum sín-
um yrði kennd íslenzk tunga. þessu hjet konungur optar, og kvað sjer
leitt þykja, að hann hefði eigi sjálfur numið hana. Veizla þessi stóð til
kl. 12 með góðri skemmtun, rœðum og ldjóðfœraslætti, og allri þcirri við-
höfn, er konungi sœmdi, að því er við mátti koma. Eptir borðhald þetta
skemmtu menn sjer á völlunum á ýmsan hátt. Gekk konungur þá enn
nokkra hríð milli tjaldanna, horfði á ghmur manna og aörar skemtanir
og ljet vel yfir. þá talaði hann og við ýinsa mcnn, er hann vildi sjá eður
honum voru sýndir, og gazt öllum vel að máli hans. Síðan gekk hann með
sveit sinni lioim til tjalda sinna, og bjóst til brottferðar. KI. 1 lagði hann
af stað af þingvelli. Beið allur þingheimurinn hans í Almannagjá og fylkti
sjer beggja megin götunnar; þögðu monn, meðan konungur og sveit hans
fóru fram hjá, svo að hestarnir skyldu eigi fælast bergmálið; cn cr kon-
ungur og sveit hans var að hverfa upp úr gjánni, kváðu við köll og óp;
kallaði þá allur þingheimur í einu hljóði, bað konung vel fara og árnaði
konum allra heilla; en gjáin dunaði og hamrabcltin cndurkváðu heilla-
kveðjurnar með jötnalegum rómi.
•2*