Fréttir frá Íslandi - 01.01.1874, Blaðsíða 21

fjJÓÐHÁTÍÐIN.
21
var og eigi fariö eptir smásmuglegum pvingunarreglum, er svo opt hepta
góöa gleði, heldur gekk allt til svo frjálslega sem veröa mátti, flestirvoru
meö glöðu skapi og fullir fjörs og áhuga; horfðu menn með pakklátlegri
endurminningu yfir fornöld sína, og meö öruggri von fram á ókominn tíma.
Eigi er fuilkunnugt, hve margir tóku pátt í hátíð pessari, því að fólk var
sífellt að koma og fara; flest var fólk aðalhátíðisdaginn (hinn 7. ág.) og
skipti þá þúsundum. Er svo sagt, að jafn-fjölmenn samkoma hafi eigi
verið á pingvelli síðan á dögum Jóns byskups Arasonar.
J)á or að segja af BURTFÖR KONUNGS hjeðan af landi. par var
fyr horfið frá, er konungur reið af pingvelli og þingheimur kvaddi hann í
Almannagjá. Kom konungur aptur til Reykjavíkur um kveldið að nátt-
málum, og hafði ekkert borið til tíðinda í för hans um daginn. Næsta dag
(hinn 8. ág.) hafði hann boð mikið. Daginn þar eptir, er var sunnudag-
ur, gekk hann f kirkju og hlýddi messu danskri; hafði hann þá apturboð
þann dag, og var það hið síðasta, er hann hafði hjer. Um kveldið hjeldu
bœjarbúar dansleik í skólahúsinu, og buðu þar til konungi og sveit hans,
og svo hinum helztu foringjum herskipanna. Stóð sá dansleikur fram á
nótt raoð góðri skemmtan. Daginn eptir(10. ág.)kvaddikonungurReykja-
vík og fór þaðan alfari. þ)að var nær kl. 4, að konungur gekk til strand-
ar með fylgd sinni og fleiri höföingjum. Beið þar mikill múgur manna
fyrir við konungsbryggjuna, ervar skreytt á hinnsama hátt og þá erkon-
ungur kom í land. LandshöflSingi kvaddi hann þá í nafni allrar þjóðar-
innar með fögrum orbum; tjáði hann honum hollustu og ást allra lslend-
inga og þakklæti þeirra fyrir komu hans og alla konunglega ljúfmennsku;
tók hann meðal annars svo til orða, ab hans hátign hefði komið og sjeð
og unnið hjörtu allra íslondinga, og nú fylgdu þau honuiu yfir hafið með
blessunaróskum og brennheitum bœnum um heill og hamingju honum til
handa um langan aldur. Konungur svaraði aptur blíðlega, þakkaði fyrir
ást fandsmanna og hollustu, og kvaðst geyma ísland í hjarta sínu. Loks-
ins mælti hann: „Guð varðveiti landþetta og lýð! Farvel!" Eptir þaðstjo
konungur í bátinn. Kváðu þávið kveðjuóp mannfjöldans, er stóðáströnd-
inni, og báðu allir hann vel fara og iengi lifa. En er konungur lagði frá
landi, hcilsaði lierflotinn honum með dynjandi skothríð og fagnaðarópum,
höfðu öll skipin búizt hið skrautlegasta, og alskipað mönnum rár og reiða
sem þá er konungur kom fyrst inn á höfnina. Um kveldið Ijet konungur
aptur stíga dans fram á skipi sínu, og bauð mörgum úr bœnum. Drakk
konungur sjálfur þá minni kvenna, og mælti fyrir; gekk hann með bikar
sinn fyrir hverja eina af þeim, er f boðinu voru; og er hann gekk frá
dansleiknum, kvaddi hann þær allar moð handabandi. Klukkan 2 um
morguninn hinn 11. ág. fór boðsfólkið í land, enda var þá flotinn búinn
til brottlögu. Glóðu þá öll skipin af ljósum og logum og loptið af flug-
eldum. Kl. 3 lagði konungsskipið út úr höfninni og með því allur flotinn.
Voru skipin í dögun um morguninn komin út úr Faxaflóa. Veður varbjart
um daginn, er konungsskipin sigldu mcð landi fram og landsýn hin fegursta.