Fréttir frá Íslandi - 01.01.1874, Blaðsíða 18

18
{.JÓÐIIÁTIRIN.
með sveit sinni gegnum mannliyrpinguna milli beggja fylkinganna, og kváðu
J>á aptur við fagnaðaróp. Tjöldum konungs var skipað á {nngvallatúni,
og fiangað reið konungur með svoit sína. Tóku fieir sjer far enn náttból
svo sem í hið fyrra skiptið. Nú var tekið að rökkva, og gongu flestir
fijóðhátíðargestir til tjalda sinna, og skemmtu sjer á ýmsan hátt fað er
eptir var kveldsins, en tóku síðan á sig náðir, sváfu menn nú af um nóttina.
Daginn eptir, hinn 7. ágúst, skyldi hæst standa hátíðin. Yeður var
gott og blítt ummorgnninn, en loptnokkuð þungbúið. Voru flestirsncmma
á fótum, og tóku menn nú að búa sig til að fagna konungi. Klukkan 10
kom konungur á hátfðarstaðinn með sveit sinni, og var allur mannfjöldinn
fiar fyrir; fremstir stóðu menn fioir, er fœra skyldn konungi ávarp fund-
arins, feir doktor Grímur Thomsen frá Bessastöðum, síra Stefán Thórar-
ensen frá Kálfatjörn, og bcendnrnir Tryggvi Gunnarsson, Jón Sigurðsson
og Torfi Einarsson. Gengu þeir fyrir konung, og las Grímur honum á-
varpið í lieyranda hljóði. í ávarpi {icssu bnðu fundarroenn í nafni allrar
fijóðarinnar konung velkominn á {icima fræga, fornhelga stað á þessari
þúsund ára afmælishátíð kennar, hinn fyrsta konung, cr heimsótt hefði ís-
iand í fiau þúsund ár, er landið hefði verið byggt. pá varnokktið minnzt
á {irautir þær, cr fijóðin hefði orðið að þola á liðnum öldum, en jafiiframt
iýst yfir fiví, að nú renndu landsmenn vonaraugnm fram á skeíð ókominna
tíma og biðu þess að geta notið frelsis síns, er konungur fietta ár hefði
voitt þeim með því að veita alþingi löggjafarvald og að miklu leyti fjár-
forræði; var þar enn farið nokkrum orðum um stjórnarskrána, og þess
getið, að hún hefði í sjer geymdan góðan vísi til eflingar framfara lantli
og lýð, og þó að landsmcnn óskuðu bóta ogbreytinga á nokkrttm grcinnm
hennar, þá bæru þeir það fullt traust til konungs, að hann mundi láta þá
verða aðnjótaudi þeirra gœða, er tími og reynsla sýndi að væri þeim til
hags og heilla. Konuttgur svaraði ávarpinu með nokkrum mildilegum orð-
nm, cn þingheimur heilsaði honum með fagnaðarópum. Síðan hjelt kon-
ungur áfram norður eptir völlunum milli fylkinganna, er skipað höfðu sjer
líkt og daginn áður; hoilsabi hann ástúðlega til beggja handa og varpaði
orðum á ýmsa, er næstir voru; en eptir það staðnæmdist hann gagnvart
rœðustólnum, og skipaði þingkeimur sjer í hvirfing kringum hann. þá
voru lesnar ttpp nokkrar kveðjttsendingar. Fyrst flutti skáldið Karl And-
ersen ávarp frá hinum dönsku stúdentum, og annað frá fomfrœðafjelaginu
í Kaupmannahtifn: þá Bærentsen kapteinn ávarp frá Færeyingum, þá Lag-
erkranz admírall ávarp frá stúdentum í Lundi, og enn fremur Eiríkur
Magnússon ávarp frá Amerikumönnum. pegar þessu hafði fram farið
nokkra hríð, gekk konungur þaðan og reikaði til og frá um vellina; gekk
hann einnig upp á gjáarbarminn hjá fossinum, þar sem áin steypist niður
úr gjánni, og fannst mikið ttm tignarsvip staðarins, oigi síður en hið fyrra
sinnið; en nú rikti eigi þögul kyrrð yfir hjeraðinu, svo sem þá er konung-
ur kom á þingvöll áður. Allt var nú enn á ferð og flngi og alstaðar var
fullt af fólki, bæði á völlunum, lögbergi, í hrauninu og gjánni. Niðri á