Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1943, Blaðsíða 142

142
hinn mesta frömuð þekkingar fornbókmennta í landinu. — Féllust
fundarmenn einróma á þessa tillögu.
Síðan var fundargerð lesin upp og samþykkt, og að því loknu var
fundinum slitið.
II. Aðalfundur 1944.
Hann var haldinn í kirkjusal Þjóðminjasafnsins laugardaginn 16.
des., kl. 5 síðdegis.
Formaður setti fundinn og skýrði því næst frá störfum félagsins
síðastliðið ár. Gat hann þess, að félagið hefði ekki séð sér fært að
gefa árbók sína út á árinu, vegna þess, hve hár útgáfukostnaður ár-
bókar þess fyrir 1941 og 1942 hefði orðið.
Þá minntist formaður á örnefnasöfnun félagsins, er haldið hafði
verið áfram á árinu.
Því næst las formaður upp endurskoðaðan reikning félagsins fyrir
árið 1943. Var fastasjóður félagsins 4400,00 kr. í verðbréfum, en í
sparisjóði átti félagið 11486,87 kr.
Tveir félagsmenn höfðu látizt, síðan síðasti aðalfundur var haldinn,
þeir Jón Magnússon, skáld, og Þorleifur Jóhannesson í Stykkishólmi.
Minntist formaður þessara látnu félagsmanna, og vottuðu fundarmenn
minningu þeirra virðing sína með því að rísa úr sætum.
Steinn Dofri spurðist fyrir um möguleika á því að ljósprenta þá
árganga árbókarinnar, sem uppseldir eru, og urðu nokkrar umræður
um það mál. I sambandi við það var og meðal annars minnzt á það,
að félagið tæki upp útgáfu nýs ársrits í stað árbókar sinnar.
Fundargerð lesin upp og samþykkt. Fundi slitið.
III. Aðalfundur 1945.
Hann var haldinn 8. des., kl. 5 síðdegis, í kirkjusal Þjóðminja-
safnsins.
Formaður setti fundinn og skýrði frá störfum félagsins á síðast-
liðnu ári. Ræddi hann einkum um árbók félagsins og gat þess, að
ókleift hefði reynzt að koma henni út, vegna ýmissa erfiðleika, m. a.
prentunar-örðugleika.
Þá lagði formaður fram endurskoðaðan reikning félagsins fyrir ár-
ið 1944. Reyndist félagið eiga í árslok 4400,00 í verðbréfum og
18500,71 kr. í sparisjóði.
Þá var gengið til stjórnarkosningar. Ólafur Lárusson, prófessor,
hafði beðizt undan endurkosningu sem ritari, og var Kristján Eldjárn
kosinn ritari í hans stað, en að öðru leyti voru allir embættismenn