Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1970, Blaðsíða 132

136
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
ir, Mand0, Danm.; Lúðvík Kristjánsson rithöf., Hafnarf.; Anna
Vigfúsdóttir, Hellu; Þorkell Grímsson safnv.; Jónína Jónsdóttir, R.;
Hildur Bjarnþórsd. Valfells, R.; Jóhann Gunnar Olafsson fv. bæj-
arfóg-., R.; Jónas Rafnar fv. yfirlæknir, Ak.; Jón Björnsson gullsm.,
Kóp.; Hulda Stefánsdóttir fv. skólastj., R.; dr. Kristján Eldjárn,
Bessast.; Gunnlaugur Gíslason, Sökku, Svarfaðard.; Björn J. Blön-
dal, Laugarholti, Borg.; Guðlaug Bjarnadóttir, R.; Ágústa Hróbjarts-
dóttir, R.
Fornleifarannsóknir o<j fornleifavarzla.
Á vegum safnsins fóru dr. Kristján Eldjárn forseti og Halldór J.
Jónsson til Papeyjar í því skyni að halda þar áfram rannsóknum
þeim, er þeir hófu 1967 og frá er sagt í skýrslu þess árs. Með þeim
var Valgeir Vilhjálmsson hreppstjóri á Djúpavogi, sem áður hefur
reynzt safninu mikill haukur í horni. Þeir komu til Papeyjar 24.
júlí og voru þar til 4. ágúst. Veður var ákaflega óhagstætt allan
þennan tíma, en þó könnuðu þeir eyna enn á ný og grófu að fullu
upp húsrúst þá, sem nefnist Goðatættur. Mjög góður árangur varð
af þeirri rannsókn, en áður en lyki urðu uppgraftarmennirnir þess
varir, að önnur hústóft er við hlið Goðatætta og var hún aðeins
lítillega rannsökuð. Verður því enn að gera meiri rannsóknir í Papey,
þegar færi gefst, bæði grafa upp þessa rúst, svo og rústina undir
Hellisbjargi, og jafnvel eru enn fleiri staðir í Papey, sem betur
þyrfti að skyggnast eftir, ef öll kurl ættu að koma til grafar. Hefur
dr. Kristján Eldjárn hug á að halda verkinu áfram fyrir safnið,
þegar tóm gefst til.
Nýjar rannsóknir voru ekki aðrar á árinu, nema rannsókn þriggja
fornkumla sem getið verður nánar hér á eftir. Hins vegar var haldið
áfram rannsóknum á Reyðarfelli, og sá Þorkell Grímsson safnvörð-
ur um rannsóknina eins og hin fyrri ár. Var unnið þar mánuðina
júlí—september og voru yfirleitt tveir verkamenn með Þorkeli, auk
þess sem Gísli Gestsson safnvörður fór þangað tvívegis til minni
háttar athugana.
Rannsókn þessi er afarerfið og er nú svo komið, að vafasamt er
hvort nokkrum endanlegum árangri verður náð þarna. Það er þó
augljóst, að þarna hefur verið búið öldum saman, og yngstu bæjar-
húsin, sem talin eru frá um 1500, koma mjög skýrt í ljós, svo og
einstök eldri hús. Annars eru byggingarleifarnar allar mjög brota-
kenndar og er afarerfitt og nær ógerlegt að lesa þær saman í sam-