Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 05.01.1986, Qupperneq 87

FORNLEIFAKANNSÓKN AÐ SUPURGÖTU 7 ( REYKJAVÍK
149
Lag 3B — Ofan við lag 3 var móöskulag á suðvestanverðri lóðinni.
Pað var um 0.10—0.20 metra þykkt. Það sást á 1.90 metra löngum kafla
í jarðvegssniði A-B. Móöskulagið náði út fyrir uppgraftrarsvæðið yfir
á lóð Suðurgötu 13 (teikn. 1,12).
Lag 4 — Ofan við lag 3B var 0.30—0.60 metra þykkt rauðbrúnt mold-
arlag. í moldinni voru viðarkolaleifar og móaska. í þessu lagi voru
girðingarundirstöður (a,b,c,d,e,) og einnig hús I (teikn. 2,3,5).
Lag 4B - Ofan við lag 4 var dökkbrúnt moldarlag. Það var 0.25-0.80
metra þykkt og var blandað smásteinum, sandi og viðarkolum.
Lag 4C — Efst var unr 0.02—0.10 metra þykkt grasrótarlag (grasrætur,
svarbrún rnold og viðarkolaleifar).
Árangur rannsóknarinnar
A. Sunnanverð lóð
Á sunnanverðri lóðinni reyndust einungis vera byggðarleifar frá 19.
öld. Voru það steinahleðslur, sem líklega hafa verið undirstöður girð-
inga á lóðinni, og hluti af smiðju, sem Teitur Finnbogason byggði árið
1842.
Girðingarundirstöður
Leifar girðingarundirstaða komu í ljós þegar skurðir á sunnanverðri
lóðinni voru grafnir. í skurðum A-B og G-H reyndust vera fimm
aðgrcindar steinahleðslur (a,b,c,d,e). Milli hleðslanna voru 0.40-0.80
metrar. Hleðslurnar lágu í beinni línu frá NV-SA, og voru grafnar um
0.80 metra niður fyrir yfirborð lóðarinnar, niður í lag 4 (teikn. 2,5).
Hleðslurnar voru hlaðnar úr frekar smáum ávölum steinum, sem
voru 0.10-0.20 metrar í þvermál. í miðju allra hleðslanna voru viðar-
leifar.
Á ljósmyndum Sigfúsar Eymundssonar sjást girðingar á því svæði
sem steinahleðslurnar fundust (myndir 1 og 2).
Hús I
í SA-verðum skurðum C-D, E-F og G-H, komu í ljós hellur (teikn.
3-5). Þar var tekið ofan af um 17 x3.20 metra svæði. Undir voru
steinar (,,cc“), sem lágu í tvöfaldri röð (NA-SV) (teikn. 12). Annar
flötur þeirra var sléttur og sneru sléttu fletirnir hvor á móti öðrum.
Milli raðanna voru urn 0.22 metrar. Steinaraðirnar voru um 11.80 m