Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Blaðsíða 33

33
inn eptir var öll borgin í uppnámi. Alþýðan var sann-
færð um, að jarðskjálfti, sem kom þessa sömu nótt,
væri hefnd fyrir það, hvernig farið væri með kenni-
föður sinn, og svo mikið kvað að uppreistinni, að
keisarinn bauð að kalla Krýsostomus aptur úr útlegð-
inni. Aplurkoma hans var eins og sigurhrós, því múg-
urinn bar hann til kirkjunnar og vildi ekki skiljast fyrr
en hann samstundis hafði haldið ræðu.
Iírýsoslomus gat ekki komist hjá þeim snörum,
sem fyrir hann voru lagðar. Keisarinn bauð honum
að gegna aptur embættisverkum sínum, en kirkjulög
bönnuðu klerkum, sem hafði verið vikið úr embætti,
að hlýða slikri skipun fyrr en þeir væri dæmdir sýknir
saka af biskupaþingi, er væri fjölmennara en sá kirkju-
fundur, sem hafði sakfellt þá, og gat Krýsostomus ekki
fengið keiarann til að stefna saman kirkjufund til að
dærna mál sitt. Iíann var svo vinsæll og kendi guðs-
orð með svo mikilli djörfúng hver sem í hlut átli, að
hann gat ckki komist hjá, að baka sér óvild hirðar-
manna. Honum var geflð að sök, að hann hefði ein-
hverntíma jafnað keisaradrollníngunni saman við Jesa-
bel og að hann nú hefði litið til hennar ( ræðu, sem
byrjaði með þessum orðum: «aptur dansar dóttir Heró-
díadis og biður um höfuð Jóhannesar». Keisarinn
gjörði hann aptur útlægan og til þess að koma í veg
fyrir upphlaup, fór hann leynilega burt úr borginni 20.
júní 404, en lagðist veikur á leiðinni svo hann um tíma
varð að halda kyrru fyrir. Kom nú skipun frá stjórn-
inni að flytja hann lángt inn í Asíu hina minni svo
hann gæti ekki náð til vina sinna og tarð haun að
halda áfram þótt bann væri enn ekki feröafær. Hann
bað um, að sér vegna vanheilsu sinnar yrði leyft að