Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Blaðsíða 42

42
guðsorð á þvf. Þó megum vér ekki ætla, að þessir
menn hafl þá verið kristnaðir; heldur hafði Guðs andi
vakið hjá þeim trúarlöngun og sjnt þeim viðurstyggð
skurðgoðadýrkunarinnar. Pomare konúngur var sá
fyrsti, sem var skírður; en það var ekki fyrr en I8Í9,
Það sem Vilhjálmur fyrst tók fyrir sig, var að læra
málið og hann gjörði það með þvilíku kappi og áhuga,
að hann eptir 8 mánuði gat prédikað á því, og er það
þó svo þúngt vegna hinna mörgu merkínga orðanna,
að binn ötuli krjstniboðari Ellis varð ekki fullnuma í
því fyrr en eptir mörg ár. Jafnframt smiðaði Vilhjálm-
ur lítið skip eða bát, sem hann gæti sigltá milli næstu
eya og í september 1818 lenti hann á eyunni Najatea
og hóf þar kristniboðið á Suðurhafseyum. Eyarbúar
veittu honum góðar viðtökur; allir voru þeir þá að
nafninu til kristnaðir, en trú þeirra var dauð og dáð-
laus, svo þeir lifðu enn í heiðínglegum Iöstum, iðju-
leysi og saurlifnaði; en á 2 eða 3 árum tóku þeir svo
miklum stakkaskiptum, að þeir urðu öðrum til fyrir-
myndar i guðrækni og kristilegum dyggðum. Vilhjálm-
ur reyndi fyrst til að fá eyarbúa til að ílytja saman á
einn stað og hjálpaði hann þeim til að byggja sér snot-
ur og rúmgóð hús í stað auðvirðilegra hreisa og moid-
arkofa, sem þeir höfðu búið ( og þannig myndaðist þar
allmikiil og skipulegur bær. Taumatóa konúngur, sem
var skynsamur og hygginn og ágætur maður, slyrkti
hann í þessu og öðru. Vilhjálmur talaði opt við hann
um hið reglubundna félagslíf á Englandi og hafði það
þann árángur, að Taumatóa gaf upp harðstjórn sína og
stakk sjálfur upp á frjálsari stjórnarskipun, sem og
komst á árið 1820. Skólar voru nú stofnaðir og í þá
gengu allir; konúngur og drottníng, prestar, karlar og