Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Síða 51

51
til þín áður eu eg dey? Nú vil eg gjarnan deyja; eg
var svo hræddur uin, að það yrði úður en þú kæmir
aptur■>. þegar honum voru gefin lækníngarlyf, tók hunn
þau en sagði brosandi: «liugsið ekki, að eg gefi um að
komast aptur til heilsu; nei! mig lángar til að leysast
héðan og vera með Iíristi; því að það er lángtum hetru
að vera hjá honum en í þessari syndugu veröld». Fám
dögum síðar stóð Vilhjálmur hjá hanasæng hans, og
bað Guð að gefa sér náð til að geta dáið eins kristi-
iega eins og þessi blindi maður.
En þótl guðsorð ryddi sér furðanlega til rúms á
þessum eyum, vantaði þar þó ekki illgresi, sem vildi
kæfa hiö góða sæðið, og skal þess hér að eins getið,
sem bar til á Najatea og Naratonga árið 1831. Á smá-
eyu nokkurri var kominn ungur og heiðinn höfðirigi til
ríkis, sein safnaði liði og ætlaði að leggja uudir sig Na-
jatea og aðrar eyar; urðu þá Najateumenn að grípa til
vopna, og unnu þeir sigur. En brátt fengu þeir ann-
an skæðari óvin heima hjá sér. þegarhinn gamli Tau-
matóa andaðist, kom sonurhans, sem var mjög hneigð-
ur fyrir áfenga drykki, því til leiðar í fjærveru Vilhjálms,
að víða var slofnuð brennivínsgjörð á eyunni, svo að
drykkjuskapur tók til að úlbreiðast og spilla siðum
lýðsins. En Vilhjálmur kom heim aptur í tækan tíma
og honum hepnaðist að kippa öllu í samt lag; hinn
ungi Taumatóa skammaðist sín og liætti ráð sitt, svo
hann varð þegnum sínum lil góðrar fyrirmyndar, eins
og faðir hans haföi verið. Meðau Vilhjálmur var að heim-
an, reyndu nokkrir ungir rneun til að koma aptur á
hinum fornu heiðnu siðum, og leiddu marga afvega.
En þá tók Drottinn í taumana. Ógurlegt óveður, svo
enginn mundi annað eins, rak á og skemdi nálega allt
3*