Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Blaðsíða 74

74
afram, fann kofönn og barði að dyrum. Gamall maður
lauk upp fyrir honum, og varð honum hverft við, er
hann sá hversu kynlega prestur var búinn með lélega
íbreiðu, vafða um mittið, en með bert brjóst og berar
'fíEtur. »Hver eruð þðr?« spurði hann. »Eg er bág-
staddur aumingi«, svaraði prestur, sem nýlega liefl
verið dreginn upp úr Loire fljótinu af mannvinar hendi,
sem bað mig i\ð fá þér þennan miða«. »Verið þável-
komnir«, mælti bóndi; »eptir því sem mér virðist, mun-
uð þér vera prestur; Guð veit, að við höfum ekki mikið
að bjóða yður; komið samt inn, og við skulum veila
yður þann beina sem við getum: f>að er samkomulag
milli okkar, þegar við frelsum einhvern prest, að fá
honum blað úr bænakveri okkar, svo aðrir góðir menn
þekki hann. Eg ætla nú að kveykja upp eldinn, svo
við getum fengið dálítið að borða; síðan skuluð þér
fara að hvfla yður, því að þér þurfið þess við«. Prest-
urinn komst svo viö af þessari góðvild, að hann gat
ekki tára bundizt; hann lofaði Guð og þakkaði bóndan-
um fyrir gestrisni hans; en það hryggði hann að hugsa
fil meðbræðra sinna, sem allir voru drukknaðir ogeink-
um til hins gamla munks. Daginn eptir kom koua
bóndans með dóttur sinni frá Nantes; hún varð glöð
þegar hún vissi, að presturinn var þar og sagði við
hann: "Það er Guð, sem sendir yður hingað herra
góður! Við höfum svo lengi orðið að vera prestslaus.
Viljið þér nú ekki gjöra svo vel að syngja messu fyrir
okkur þegar þér eruð búnir að hvíla yður? Ekki á
morgun, heldur hinn daginn er jóladagur, og eg vona,
að þér haldið kvöldsöng á jólanóttina«. Prestur lofaði
því. Engin var nú kirkjan og var þvl hlaða valin til
guðsþjónustugjörðar, en guðhræddar konur úr þorpinu