Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 61

61
skein fram úr myrkrunum fáum mansöldrum eplir komu
þeirra hingað, þegar kristin trú á sigurferð sinni mn
heiminn einnig ruddi sér hér til rúms, og festi smáin-
satnan rætur í hjörtum forfeðra vorra. Hinn heiðni
bólstaður ættfeðranna varð þannig fyrir Guðs náð kristið
land, og þjóðin fékk þekkingu á skapara síriúm og
Drottni; og vér höfum eigi heldur farið varhluta af
þeirri miklu hlessun, sem hreinsun trúarbragðanna við
siðabót Lúthers heílr haft í för með sér í mörgum
kristnum löndum.
Alls þessa hljótum vér að minnast, þegar vér á
komandi sumri höldum þjóðhátíð vora til
m i n n í n g a r u m þ ú s u n d á r a b y g g í n g u
1 a n d s i n s. Hvert skyldum vér við slikt tækifæri snúa
huga vorum, ef eigi til föðursins á himnum, sem stjórn-
ar högum vorum, og hefir allt vort ráð í hendi sér? til
hans, sem stýrir árum og öldum, og heflr kjör þjóð-
anna á valdi sér? Og lil þess að örfa menn til þessa,
svo að engum þurfi að gleymast það, og lil að gefa
slíkum tilfinníngum og hugsunum meiri festu, samheldi
og fjör, hefir konungur vor, samkvæmt óskum, erkomu
fram af hendi landsmanna sjálfra, fyrirskipað sérstaka
hátíðlega guðsþjónustugjörð yíir allt landið, og biskup
vor heflr í því skyni valið og fyrirskipað fagran ræðu-
texla, sem á einkar vel við slíka guðsþjónustu, og gjört
aðrar ráðstafanir, lútandi að sem beztri einíngu í þessu
efni um allt landið. Kostum þá, landar góðir, hver í
sinn stað, rækilega kapps um, að þessi sjaldgæfa og
merkilega minningarhátíð verði sem áhrifamest, minni-
stæðust sjálfum oss og niðjum vorum, og í öllu sem
fegurst og veglegast haldin; samkomur vorar í Drottins
vígða húsi í þessu lilefni skulum vér láta oss ant um,