Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Blaðsíða 70

70
Sóknarpresturinn i Saint-Lyphar.
(Frásaga frá stjórnarbyltíngunni á í’rakklandi 1789, og cr liún
lítið sýnisborn af pví óttalega ástandi. sem par var á peim
tímum).
jíegar skelfi-sljórnin á Frakklandi var sem grimmust og
guðleysiö sem mest 1793—94, var Landau, sóknar-
presti í Saint-Lyphar kastað í myrkvaslofu í borginni
Nantes, eins og ótal mörgum öðrum prestum. Hann
hafði verið þar nokkra stund og séð marga meðbræður
sína flutta burt, en engan þeirra snúa aptur, þegar
röðin kom einnig að honum, og kallað var á hann eina
nótt með nafni af manni þeim, sem vanur var að vekja
þá, er lil dauða voru dæmdir. Líka var kallað á há-
aldraðan munk, sem hjá horium var; og er presturiun
lók í hönd lians, brosti öldungurinn blíðlega og mælti:
«við höfum lengi átt við sama böi að búa; styddu mig
nú á þessari seinustu göngu okkar«. Áður en þeir fóru
burt úr myrkvastofunni, föðmuðu þeir hina, sem eplir
voru og sögðu: «vér sjáumst aptur« og bentu til liirn-
ins. Lað var nú farið með þá og marga fleiri sem
hljóðlegast yfir stræti borgarinnar niður að Loire-fljót-
inu og út á skip, sem beið þeirra skamt frá laridi; var
þá undið upp segl og siglt út á milt fljótið; en er
þángað var komið, heyrðist ógurleg rödd, er sagði:
<• f'relsið nú þjóðsljórnina frá óvinum hennar», og jafn-
skjótt spruttu böðlarnir upp, tóku aumingja prestana,
af klæddu þá, bundu þá saman tvo og tvo, og hrundu