Norðurljósið - 01.01.1965, Síða 27

Norðurljósið - 01.01.1965, Síða 27
NORÐURLJÓSIÐ 27 um Anda. (Efes. 2. 18.). Hann hjálpar veikleik okkar. (Róm. 8. 16.). Við skulum svo að lokum minnast þess, að Kristur var vakinn upp frá dauðum, til þess að við mættum bera Guði ávöxt. Hinn upprisni Kristur vill fyrir heilagan Anda lifa og starfa í þér og mér, kæri bróðir eða systir í Kristi, og framleiða hjá okkur þá ávexti, sem Guði verða til dýrðar, eins og hann kennir í Jóh. 15. 1.—8. Það er því ekki okkur að þakka, þegar v.ið berum Guði ávöxt. Dýrðin öll, heiðurinn allur, þakkirnar allar, veg- semdin öll tilheyrir Guði. í sjálfum okkur, fráskilin Guði, erum við jafn þurr og ávaxtalaus eins og stafur Arons, áður en hann var borinn inn í helgidóminn. I nálægð Guðs laufgaðist hann, hlómgaðist og bar fullþroska ávexti. Kraftur Guðs, líf- ið frá Guði, gerbreytti hlutverki stafsins. Megi kraftur Guðs og líf vort Jesú Kristur gera oss hlaðin af þroskuðum ávöxtum Guði til dýrðar. Hann leiði oss og haldi oss í nálœgð sinni. ,-------x--------- MENN, SEM LIFNUÐU VIÐ 1. EGYPTINN. Amalekítar voru ræningjaþjóð. Þeir áttu heima á eyði- mörkum sunnan ísraelslands. Ef eyðimörkin var „haf“ þeirra og úlfaldinn skip þeirra, þá líktust þeir um margt víkingum liðinna tíma. Biblían skýrir frá því, að þeir gerðu eitt sinn árás á borg, þar sem Davíð bjó. Hann var þá enn ekki orðinn konungur Israels og var ekki heima með menn sína. Varð því ekkert um varnir. Enginn maður var drepinn, en Amalekítarnir rændu öllu, sem hönd festi á, og fólkinu með. Síðan brenndu þeir borgina og héldu á brott. Þegar Davíð og menn hans komu heim, fundu þeir ekkert nema kolbrunnar rústir. Allir urðu sárhryggir. Menn Davíðs kenndu honum um ógæfuna og höfðu við orð að grýta hann. Hvað hefðum við, þú og ég, tekið til bragðs í svona kringumstæðum? Hvað gerum við, ef ástvinirn.ir hverfa og vinirnir snúast á móti okkur? Eigum við nokkurt at- hvarf til að flýja til? Er nokkurt annað úrræði en það, að gefa sig sorginni og örvæntingunni á vald. Við þekkj- um sjálfsagt fólk, sem hefir gert það og jafnvel sv,ipt sig lífi. Hvað tók Davíð til bragðs? Hið sama, sem við eigum að gera, þú og ég. Hann greip í trúna á Guð sinn, sleppti henni ekki. Hann „hressti sig upp í Drottni, Guði sínum,“ segir frásagan. Hvað tákna þessi orð? Geta þau merkt nokkuð annað en það, að Davíð hugsaði sem svo: „Ég á Drottinn eftir. Hann mun hjálpa mér. Hann hef.ir gert það áður, og hann mun gera það enn.“ Hann minntist þess, að Drottinn lætur þeim launað, sem hans leita. Davíð tók að leita leiðbeininga hjá Drottni, og Drott- inn sýndi honum, að hann skyldi elta þessa ræningja og bjarga þeim, sem höfðu verið herteknir. Davíð breytti samkvæmt þessum leiðbeiningum. Hann hefir varla andartak hugsað um, að hann hafði lítið lið til að ráðast gegn þessum herskáu ræningjum. Hann fór í trausti til Drottins af stað og menn hans með honum. Suður á auðnir og sanda héldu þeir Davíð og kappar hans. Þá sáu menn Davíðs, hvar maður lá á sandinum. Hann reyndist vera nær dauða en lífi af þorsta og hungri. Þeir fóru með hann til Davíðs og gáfu honum vatn að drekka og mat að eta, „og át hann það og lifnaði við, því að hann hafði ekki mat etið né vatn drukkið í þrjá daga og þrjár nætur.“ „Og Davíð sagði við hann: Hvers maður ert þú og hvaðan ert þú?“ Hann svaraði: „Ég er egypzkur sveinn þræll Amalekíta nokkurs. Húsbóndi minn skildi mig eftir, af því að ég varð sjúkur fyrir þremur dögum. Vér gerð- um herhlaup, . . . og Ziklag brenndum vér upp.“ Og Davíð sagði v.ið hann: „Viltu vísa mér leið til ræningjaflokks þessa?“ Hann svaraði: „Vinn þú mér eið að því við Guð, að drepa mig ekki og framselja mig ekki í hendur hús- bónda míns, þá skal ég vísa þér leið til ræningj aflokks þessa. Og hann veitti þeim leiðsögu þangað.“ (I. Sam. 30. 1,—16.). Tilefni hvaða hugleiðinga gefur þessi saga? Egyptinn var þræll. Hann réði ekki ferðum sínum og stjórnaði ekki gerðum sínum. Hvernig varð hann þræll? Annað hvort hafði Amaiekítinn rænt honum eða einhver selt hann í ánauð. Hvernig ævi átti hann? Meðan hann var heilbrigður, var hann látinn strita. Þegar hann varð sjúkur, var hann skilinn eftir til að deyja. Slík geta verið örlög þræla hjá Aröbum í Norður-Afríku enn í dag, eða þannig sagð- ist frönskum flugmanni frá. Ut í sandauðnina voru þeir reknir til að deyja, er þeir gerðust gamlir og lasburða. Þeir lögðust niður og biðu dauðans, oft skammt frá heimilum húsbænda sinna. Börnin komu til að fylgjast með, hvenær þeir dæju. En líknsemi við þessa aumingja þekktist ekki, hvorki sem hugtak né athöfn. Þetta er mynd af syndinni. Hún er líka harður hús- bóndi. Ekki sýnir hún manninum meðaumkun. þegar hann hefir slitið sér út í þjónustu hennar. Þrælar hennar hljóta allir dauða. Það eru launin, sem hún geldur. Egyptinn lá ósjálfbjarga og yfirgefinn, unz menn Dav- íðs fundu hann. Hefir þú þjónað syndinni, ranglætinu, um dagana, af því að hún hefir sigrað þig og stjórnað þér? Liggur þú nú einmana og yfirgefinn á eyðisöndum mannlífsins? Finnst þér enginn skeyta um þig, hvorki Guð né menn? Sár hefir verið örvænting Egyptans, þegar hann var skilinn eftir sjúkur. Sárt hefir þorstinn kvalið hann. Ef til vill hefir hann óskað þess, að eitthvert rándýr ætti leið þar um og deyddi hann. Hafi nokkur vonarneisti um líf leynzt í brjósti hans, hefir sá neisti verið gersam- lega kulnaður, er menn Davíðs fundu hann. Þannig er það líka, að þjónar Krists hitta margan mann- inn, sem örvona liggur á eyðimörkum lífsins, skilinn þar eftir af syndinni og félögum sínum, sem þjónað hafa henni ásamt honum. Hvað geta þjónar Krists gert fyrir hann? Reynt að leiða hann til Krists eða bera hann þang- að á sterkum örmum bænaránnar.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Norðurljósið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Norðurljósið
https://timarit.is/publication/128

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.