Norðurljósið - 01.01.1967, Qupperneq 181

NORÐURLJOSIÐ
181
ur, því að við eigum að viðurkenna fyrir honum okkar spillta
eðli, að við séum ófullkomin, syndug og vanheilög og ekkert
nema duft eiitt frammi fyrir hinum heilaga Guði.
Þegar allt gengur vel og maðurinn er í blóma lífsins, þá er
svo auðvelt að gleyma Guði, að vera ánægður án Guðs. Þá er
svo lítill tími handa hinuin Aivalda og þá eru önnur áhugamál,
sem fylla hugann, svo að þar er ekkert rúm handa Guði. En
jarðneska húsið okkar, líkaminn, verður brotið niður, og við
verðum þá að fara héðan til okkar eilífðar húss. Þegar þetta
verður, þá þörfnumst við Guðs, bæði þú og ég. Þá kemur í ljós,
hve það er afar-áríðandi fyrir hvert mannsbarn, að hafa snúið
sér til sálnahirðisins, Drottins Jesú Krists, að hafa fengið fyr-
irgefning synda sinna hjá honum.
„Eg er brauð líjsins.“ Jesús Kristur er allt það, sem maðurinn
þarfnast sér til sáluhjálpar. „Hvaða von hefir hinn óguðlegi,
þegar skorið er á þráðinn, þegar Guð dregur út sál hans?“ —
án Drottins Jesú Krists? „Hvað mun það stoða inanninn, þótt
hann eignist allan heiminn, en fyrirgeri sálu sinni? Eða hvaða
endurgjald mundi maður gefa fyrir sálu sína?“ Þannig spurði
Drottinn Jesús Kristur. Eg endurtek orðin: „Maðurinn lifir ekki
á brauði einu saman.“
Við megum ekki gleyma því, sem postulinn Páll ritar í 2 Kor.
4. 18.: „Hið sýnilega er stundlegt, en hið ósýnilega eilíft.“ Við
megum ekki gleyma að afla okkur þeirrar fæðu, sem varir til
eilífs lífs.
Þegar Drottinn Jesús mælti þessi orð: „Aflið yður þeirrar
fæðu, sem varir til eilífs lífs,“ þá spurðu Gyðingarnir hann:
„Hvað eigum vér að gera, til þess að vér vinnum verk Guðs?“
Með öðrum orðum: „Hvað eigum vér að gera til þess að eign-
ast eilíft líf og þessa fæðu, sem varir til eilífs lífs?“ Jesús svar-
aði þeim: „Þetta er verk Guðs, að þér trúið á þann, sem hann
sendi.“ Þeir áttu og vér eigum að trúa á Jesúm, treysta á hann,
og eignast þannig eilífa lífið, sáluhjálpina.
Annar þáttur textans hljóðar þannig: „Þann mun ekki hungra,
sem til mín kemur.“ Hér er auðvitað talað um andlegt hungur,
eins og í Matt. 5. 6.: „Sœlir eru þeir, sem hungrar og þyrstir eft-
ir réttlœtinu, því að þeir munu saddir verða.“ Sæll er sá maður,
sem festir traust á frelsara heimsins. Hann mun ekki verða fyrir
vonbrigðum. Hann mun mettast af gæðum Krists, fyllast af hon-
um, sem sjálfur fyllir allt í öllum. Sál þess manns mun aldrei
liungra og aldrei þyrsta framar um alla eilífð. Sá maður, sem ekki