Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 3

3
að eins hafa »sannleikann að leiðarstjörnu«; þetta er
reyndar ekki rjett að orði komist; það er ekki »sann-
leikurinn*, sem er »leiðarstjarna« okkar; það er h an n,
sem við erum báðir að 1 e i t a að, en hitt er satt,
að það er á s t i n til sannleikans, sem efalaust er
leiðarstjarna BMO, jafnt hans sem mín; ef hvorug-
um okkar hlotnast að finna hann og okkur getur
ekki komið saman, þá er það af því, að það eru
ósjálfráð öfl, sem beina leiðarstjörnum okkar sinni í
hvora áttina; við það ráðum við ekki.
Um leið og jeg lýk þessu lofsorði á ritgjörð
BMÓ, get jeg þó ekki bundist þess — úr því að jeg
er nú við »persónulegheitin« og best er illu aflokið,
segja menn — að vísa með öllu frá mjer því ráði,
sem BMÓ gefur mjer í niðurlagi ritgjörðar sinnar
(bls. 127); því get jeg ekki tekið, og jeg get heldur
ekki viðurkent, að BMÓ hafi nokkura ástæðu eða
heimild til að komast svo að orði, sem hann gerir
þar; þótt hann sje mjer ósamþykkur í smáu sem
stóru, og þ ó 11 hann aldrei nema h e f ð i getað
hrakið skoðun mína, gefur það honum enga heimild
til að hafa þau umyrði; ef hann hefði vitað, hve
o f t jeg hef hugsað þetta mál, heimili Eddukvæð-
anna, og hve oft allar þar að lútandi rannsóknir
hafa farið fram, get jeg imyndað mjer, að hann
hefði kynokað sjer að viðhafa annað eins orðatil-
tæki og að jeg hafi »kastað fram« þeim og þeim
kenníngum. Þó að honum finnist þær »illa rök-
studdar«, þarf það ekki að koma til af því, að jeg
hafi »ekki melt« skoðanir minar. Mjer er óhætt
að segja, að þótt jeg hefði ekkert gert annað 10 ár-
in til en hugsa og rannsaka þetta mál, hefði bók
mín vart orðið öðruvísi. Jeg hef fengið hvað eftir
annað tækifæri til að taka upp rannsóknir mínar
1*