Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 24

24
Ieika-hugmyndum BMÓ og hef jeg áður tekið fram,
hvað þýðíngarmiklar þær sjeu.1
Hjer eftir skoðar BMÓ einstöku kvæði og skoð-
anir mínar á þeim; það eru: B.ígsþula (66—77),
Hyndluljóð (77 —8), Völuspá (78—107), »grænlensku«
kvæðin (104—22).
Um R í g s þ u 1 u hef jeg lítið að segja eða bæta
við það, sem stendur í bók minni. Jeg hef þar sett
fram — eins og fleiri góðir menn — tilgátu um end-
ann á þulunni, sem nú því miður er týndur og
tröllum gefinn fyrir laungu; annars þyrfti víst ekk-
ert rifrildi til. Við BMÓ erum samdóma um (s. 72),
að tilgángur kvæðisins er sá, að »sýna ágæti og
1) >getur vel verið« (bls. 48) svarlega gerandi að full-
yrða«, »er ekki ólíklegtc (bls. 49). »alls ekki víst«, »það má
ætla» (50), »gat það haldist« (58), »gæti veU (63), »gat bor-
ið« (64), »gæti því« (65) osfrv. — Þetta er sýnishorn af rök-
semdaleiðslu BMÓ í þessum kafla, og sýnist mjer hún held-
ur en ekki þunn. Jeg vil safna hjer saman fáeinum smá-
munum í þessum kafla. — Það sem segir um bautasteina (s.
50) sýnir, að BMÓ hefur ekki ferðast mikið í Noregi; bauta-
steinarnir >íslensku« hafa víst allir farið sömu leiðina sem
»rúnasteinarnir« isl. — H a u g s e t a n, sem um er stundum
talað, finst hvergi nefnd á Islandi, og það mundi þykja
djarft af mjer að fá haugsetu út úr s t ó 1 setu Geirríðar og
Langholtsþóru! (50—1); orðatiltækin sat úti sýna einmitt, að
þær hafa setið rjett við dyrnar. Að setja hauga í samband
við þetta er að eins heilaspuni. — Að heimfæra alt undir
fasta og alment hatða talshætti og dagsdaglegar samliking-
ar, sem BMÓ gerir (57—60), er tullur ógjörníngur, og hann
getur aldrei sannað sitt mál með þeim tilgátuskýríngum, sem
altat bregður fyrir. Visan á bls. 60 sannar því siður neilt.
sem það, er þar er nefnt af óíslensku, byggist alt á lestri
þeirrar bókar, sem hvert mannsbarn á Islandi hefur kunnað
meira eða minna úr, en það er biblían, og þarf ekki að fara
leingra. Það er auðvitað munur á, hvort vísa er ort á 10.
og 11. eða á 18. og 19. öld.