Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 52

52
öðrura orðum á íslandi, þar sera lífskjör íbúanna
vóru líkust því, sem var á Grænlandi. Það virðist
því líka vera fokið í þetta skjól firir FJ.
Þetta tvent, sem nú hef jeg talið — að kvæðin
eru færð 1 letur á íslandi og að safnandinn telur að
eitis tvö þeirra grænlensk — eru sannindi, sem ekki
verður á móti mælt, og það verða menn altaf að
hafa firir augum í þeirri rannsókn, sem hjer er um
að ræða. Auðvitað eiga menn líka að rannsaka hin
einstöku kvæði bæði í smáu og stóru, bæði að efni
og itra búningi, máli o. s. frv. Um það erum við
FJ. samdóma. Þegar nú þær röksemdir, sem leiða
má af efni og formi einstakra kvæða, benda í sömu
átt og það tvent, sem jeg tók fram, þá verður niður-
staðan eða áliktunin eigi að eins sennileg, heldur jafn-
vel óiggjandi. Enn ef röksemdirnar aftur á móti virð-
ast fara í bága við firgreind sannindi, þá verða menn
að vera mjögvarkáriríáliktunumsínum. Jegskaltaka
að eins fá dæmi til skíringar. Draumur Kostberu í Atla-
málum um hvítab.iörninn og ráðning hans (»þarmun
hregg austan«) virðist heldur benda til grænlenskr-
ar náttúru enn íslenskrar og til þess, að kvæðið sje
ort á Grænlandi. Þetta kemur alveg heim við það,
að Konungsbók kallar einmitt þetta kvæði græn-
lenskt. Hjer má því telja það eigi að eins sennilegt
heldur jafnvel alveg víst, að kvæðið sje frá Græn-
landi. Um þetta erum við FJ. samdóma1. í Atla-
kviðu kemur orðið hrís firir í einkennilegri þíðingu
(= ,stór skógur*), sem það aldrei hefur haft svo
menn viti, í Noregi eða á Islandi, hvorki í fornu máli
1) Jeg hef aldrei verið svo grunnhigginn að halda því
i'ram, að Atlamál væru íslensk, svo að málalenging hans um
þetta etni á 11.—12. bls. er alveg óþört gagnvartmjer, og getsök
sú, sem hann gerir mjer, gripin úr lausu lofti.