Eimreiðin - 01.01.1906, Blaðsíða 7

7
nokkuð, vóru þeim megin þessir menn: Helluvaðsfeðgar, Græna-
vatnsfeðgar, Reykhlíðingar, Sigfús á Reykjum, Indriði á Fjalli og
ýmsir yngri menn og var það alt einvalalið. Eg held að gáfu-
menn sýslunnar hafi verið álíka margir í minni hlutanum, þeir
sem fram úr skara, án þess ég treysti mér til að gera hreinan
jafnaðarreikning yfir þessi efni, — enda skiftir það litlu.
En þessir menn vóru dreifðir og reyndu engin samtök; vissu
það sem var, að þeir mundu verða bornir ofurefli atkvæða a
hverjum fundi. Peir höfðu ekki skap til að láta troða sig undir í
þrönginni og kjöru þarin kostinn að sitja heima og tala þar við
sjálfa sig um landsins gagn og nauðsynjar.
Stjórnarflokkurinn hafði æskuna móti sér hér í sýslunni og
svo er enn. — Sýslumaður okkar og þingmaður eru nú farnir að
eldast — þátt þeir viti það ekki og trúi því ekki sjálfir. Og þó
eru þeir gráir fyrir hærum. En einu sinni vóru þeir ungir og skal
ég víst láta þá njóta sannmælis. Pétur var annar aðalstofnandi
Pjóðliðsins, þegar hann var ungur bóndi. Hlegið var að þeim fé-
lagsskap oft og tíðum. En reyndar var hann ná-skyldur Pjóð-
ræðisfélagsskapnum. sem stofnaður var s. 1. sumar í Reykjavík,
og mun þó ekki þurfa að vænta þess, að Gautlandaflokkurinn
kannist við, að hann eigi brýn erindi til þjóðarinnar.
Petta er gömul saga og altaf ný: að fáir vilja barnæskuna
muna.
Svona ér lögmál lífsins, að enginn er ungur nema einu sinni,
enginn einstaklingur. Við þeim kaldrifjaða sannleika er gagnslaust
að amast. En hitt er harmur lýðs og lands, þegar kynkvíslin
eldist og trénast. Og það gerir Pingeyjarsýsla, ef hún fylgir altaf
sömu mönnunum gegnum þykt og þunt, alt fram á grafarbarm
þeirra. Pá fer svo fyrri en hana varir, að hún er sjálf á — grafar-
barminum.
Búskapur og: sveitalíf. Pá sný ég frá pólitíkinni, því að
líta verður í fleiri horn. Mikils vert væri að geta gefið glögga
mynd af hversdagslífi sýslubúa. Pess er enginn kostur í stuttri
ritgerð, að gera glögga mynd. En ég vil gera fáeina frumdrætti
fyrir augum og nefi myndarinnar. Og það hefi ég séð í eggjum,
að þannveg byrjar unginn, sem á endanum verður fleygur fugl.
Alt sem nú er á yfirborði tilverunnar, hefir rætur sínar í for-
tíðinni.
Svo er um lífið í Pingeyjarsýslu; það stendur að ýmsu leyti á