Eimreiðin - 01.01.1906, Blaðsíða 26

26
mönnum«. Nú er þetta alt að falla í ljúfa löð. Prestarnir þúast
við sóknarbörnin, sýslumennirnir eru ljúfir og lítillátir og kaup-
mönnum er höndin ekki laus lengur eins og áður var, þegar þeir
börðu menn fyrir litlar sakir eða engar, og bættu ekki vígin.
Og nú rétta þeir höndina í heilu lagi og draga ekki fingurna
undan tíund. Petta eru breytingar alt saman og eru margar
ótaldar. — Vinnuskifting er að komast á. Áður bjuggu smiðir
á jörðum. Nú eru þeir komnir í kaupstaðina og stunda iðn sína
eingöngu. — Fjöldi sveitamanna kann vefnað. En vefstólarnir eru
að þagna, því að tóvélarnar draga klæðagerðina til sín og prjóna-
vélarnar toga líka hönkina frá vefstólunum. Spunakonur vóru
fyrrum margar og góðar. En nú eru þær fágætar að verða. —
Skamt er síðan gömul kona hér í grendinni spann þráð í áttræðan
vef heldur en sextugan yfir sumartímann og kembdi sjálf alt
saman. Hún var orðin svo heilsubiluð, að hún gat ekki gengið út.
Og þetta var fínn þráður og hélt einmuna vel. Petta geta nú
ekki þær, sem ungar eru. En nú eru föt betur sniðin en áður
var, og er það að þakka klæðaskurðarmönnunum. — Eg bið að
fyrirgefa nafnið. En ég finn ekki betra orð. — Pá er fæðan betur
blönduð en áður var, þegar étinn var einskorinn matur tímunum
saman. En miklir voru þeir gömlu menn í maga sínum, sem átu
hangin sauðarskammrif í einu, ef satt er sagt frá. Og víst er það,
að karl einn, sem var föður mínum samtíða, þegar hann var ungur,
át í einu 15 spaðbita, en sumir segja 19, og varð ekki meint af.
En hann bragðaði ekki mat í þrjá daga þaðan í frá. Annars var
það ekki meira át, en þegar granni minn át níu hafsíldir í einni
lotu. Og «ekki er frægðin öll burt vikin íslendinga«.
Blöðin eru keypt og lesin mikið, en heldur er lítið um lestur
annarra efna yfirleitt. Húslestrar vóru tíðir, bæði á sunnudögum
og á kvöldin veturinn yfir. En nú er það alt að leggjast niður.
Hætt er og að kveða rímur að mestu leyti. — Gestrisni er mikil
og er greiði gefinn hér um bil alstaðar, — og kemur það hart
niður á þeim, sem í þjóðbraut búa. — Vegir eru illir víða og
seinfærir; því að vegabætur eru litlar. Sýslan liggur langt frá
hlaðvarpa stjórnarinnar og vér höfum haft þingmann, sem er ekki
fingralangur í »landsins kassa«. Samgöngur eru hér erfiðar, þegar
snjóþungt er, og kunna þó flestir karlmenn að ganga á skíðum
og eru þau til á hverjum bæ. Sýslan er harðinda bæli. Hún
liggur opin fyrir norðaustanáttinni og gín móti móti snjófallinu;