Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1906, Blaðsíða 39

Eimreiðin - 01.01.1906, Blaðsíða 39
39 verkið eitthvað ógeðfelt, sem honum var fengið, þá var ekki hugsandi til að hann hefði vit á að vinna það. En þetta fór merkilega saman. Sum önnur verk vann hann með góðu geði og þá skorti hann ekki vit, svo vandræði hlytist af. Og eitt gagn hafði heimilið þó að minsta kosti af honum. Það var hægt að láta hann fara í göngurnar og þannig hægt að spara annan full- orðinn mann í marga daga. Og sú ferð var honum ekki um geð. Annað mál er það, hve ógeðfelt fjallkónginum hefir verið að fá hann haust eftir haust, þótt hann yrði að láta við svo búið standa. Allir lifandi menn vissu, að Friðrik gerði sáralítið gagn í Búr- fellsheiðinni. Hann var látinn rölta út miðja heiðina og var hon- um sýnd stefnan, áður en skilið var við hann. Og hann hélt stefnunni trúlega, — labbaði í hægðum sínum beint út eftir heið- inni, niðurlútur með hendurnar á bakinu, talaði við sjálfan sig og leit hvorki til hægri né vinstri. Ef kindur urðu á leið hans, þá lofaði hann þeim að labba á undan sér, ef þær þá vildu eiga samleið, en sjaldan gerði hann sér mikið far um að eltast við þær. En þótt óneitanlega væri gætilega farið, þá kom það þó sjaldan fyrir að alt gengi að óskum með Friðrik. Oftast nær týndist hann, og svo þurfti að senda menn til að leita að honum eins og hverjum öðrum sauð. Venjulega var þó ekki annað að en það, að honum hafði orðið leiðin sporadrjúg, og stundum hafði hann þá sezt niður að hvíla sig — og svo gleymt að standa upp aftur. — — í þetta skifti, sem hér segir frá, var Friðrik sem oftar staddur í fjallgöngum. f’að voru ekki fyrstu göngur, heldur eftirleitir, eða, eins og kallað er á Norðurlandi, aðrar göngur. Peir Búrfellsheiðarsmalarnir lögðu af stað síðari hluta dags fram að sæluhúskofa, sem var á heiðinni, til að hafa þar náttstað. feir voru sjö saman, eins og vant var, og Friðrik sá áttundi. I’að höfðu gengið rosar þá í marga daga með krepjum og rigningum og óvanalegum kulda. Pað var því ekkert tilhlökkunar- efni, að eiga að smala Búrfellsheiðina daginn eftir. I’eir voru því allir í heldur stirðu skapi, þegar þeir lögðu af stað, nema Friðrik; hann var með sama jafnaðargeðinu sem ætíð. Pað var líka kuldi og beygur í flestum nema honum. Honum var nokkurn veginn sama um veðráttuna. Búrfellsheiðin er breið og mikil afréttartunga, sem á aðra
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.