Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1906, Side 51

Eimreiðin - 01.01.1906, Side 51
5i Ekki þurfti að bera kvíðboga fyrir því að þau fengi ekki að ná saman; það myndi víst verða einlægur vilji beggja foreldranna, að þau ráð tækjust. Peir vóru aldavinir og uppeldisbræður, feður þeirra, og mæðurnar vinkonur, eins og allar nágrannakonur eru. Svo spilti það ekki til, að Póra móðir Sveins skoðaði Sigrúnu sem dóttur sína; hafði mesta dálæti á henni og kallaði hana aldrei annað en »uppáhaldið sitt«. Sigrún kunni og vel að meta vinfengi fóru og fékk oft að vera hjá henni viku og viku að vetrinum til, þegar ekki var mikið að vinna og móðir hennar gat séð af henni. En réttast fanst þeim að láta foreldrana ekkert vita um þessa trúlofun, að minsta kosti ekki fyrst um sinn; þá varðaði ekki beinlínis um hana fyr en þau sæktu um samþykki þeirra til hennar. Og varlega þurftu þau að fara; máttu helzt ekki tala saman þegar aðrir heyrðu til, svo þau vektu engan grun, — en svo áttu þau að geta haft leynifundi þar á milli bæjanna, svo það leit ekki illa út fyrir þeim. Pau ætluðu að búa á Ási, það var með betri jörðum sveit- arinnar, og hafa um 200 ær í kvíum, 8 kýr mjólkandi og sem því svaraði af öðrum lifandi peningi; 8 vinnumenn og 6 eða 7 vinnukonur þurftu þau að hafa, því ekkert áttu þau að gera nema segja fyrir verkum. Hann ætlaði að leggja niður til frálags 50 sauði þrévetra haust hvert, og svo eitthvað af rýrari skepnum. Eað var gaman að búa svona, en líklega gátu þau ekki reist þetta bú fyr en eftir þrjú ár. En hvað var að bíða í þrjú ár, þau voru ekki gömul, aðeins 18 vetra. þau ætluðu aldrei að gleyma hvort öðru, hugsa hvort um annað alla dagana og dreyma hvort um annað á nóttunni. En hvað þetta hlaut alt saman að verða skemtilegt og óum- ræðilega gaman — næstum því ánægjulegra heldur en þau höfðu nokkru sinni hugsað, og þó höfðu þau hvort í sínu lagi hugsað mikið um það, hvað tilhugalífið hlyti að vera skemtilegt, Um þetta fram og aftur höfðu þau verið að spjalla alla leiðina heim að túngarðinum á Hjalla. En lengra þorðu þau ekki að Sveinn færi, ef svo væri, að einhver væri á fótum og biði eftir henni. Svo kystust þau mörgum kossum að skilnaði, og Sveinn hljóp af stað í áttina heimleiðis. Hún var svo ánægð og léttstíg þegar hún kom heim, eins og hún hefði himininn höndum tekið. Hún hafði staðið á engjum allan daginn; þó var hún hvorki þreytt né 4'

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.