Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1908, Page 47

Eimreiðin - 01.05.1908, Page 47
127 fimtudaginn fór hann að hugsa um, hvort honum mundi þó ekki verða batnað á laugardaginn; og á föstudaginn var hann kominn á fætur. Hann mintist nú þess, sem faðir Áslaugar hafði sagt að skilnaði: »Getir þú næsta laugardagskveldið sloppið fram hjá Húsabæjarúlfinum og ungunum hans, þá skaltu fá stelpuna.« Hann leit yfir að Húsabæ hvað eftir annað, »Pað verður þá ekki annað en að ég verð barinn,« hugsaði Pórir. Upp að Húsabæjarseli lá ekki nema ein leið, eins og fyr er sagt. En dugandi maður ætti þó að geta komist þangað upp, þó hann færi ekki einmitt þá leiðina, sem beinast lá við. Ef hann reri út fyrir grandann og legði svo að hinumegin fjallsins, þá ætti að mega klifrast þar upp, þó þar væri reyndar svo bratt, að geiturnar ættu nóg með að hafa sig þar áfram; og þær væru þó ekki vanar að láta sér alt fyrir brjósti brenna í fjallgöngum. Laugardagurinn rann upp og Pórir var úti allan daginn. Pað var nú ííka dagur, sem vert var um að tala; — sólin skein svo glatt, að út þaut í runnunum, og sífelaar hóanir og seiðtónar ofan úr fjallinu. Hann sat enn þá fyrir utan dyrnar, þegar farið var að líða á kveldið, og gufukend þokuslæða sleikti sig upp eftir hlíðunum; hann leit þangað upp og þar var svo kyrlátt; hann leit yfir að Húsabæ, — og svo skaut hann bátnum á flot og reri út fyrir grandann. í selinn sat Áslaug og var búin að ljúka búverkum þann daginn; hún var að hugsa um, að hann Pórir gæti ekki komið það kveldið, en það kæmu þá líklega því fleiri í hans stað; svo leysti hún búhundinn og sagði engum, hvert hún færi. Hún valdi sér sæti, þar sem hún gæti séð út yfir dalinn; en þar dró upp þoku, og henni veitti heldur ekki létt að horfa þangað niður. Hún færði sig því um set, og án þess hún eiginlega hugleiddi það, þá atvikaðist það svo, að hún flutti sig yfir á fjallsbrúnina hinumegin, og þar settist hún niður til að horfa út á fjörðinn; það veitti svo mikla fróun og frið, að geta horft svo langt út á hafið. Meðan hún sat þarna, langaði hana til að fara að syngja; hún byrjaði þá á lagi með löngum tónum, og ómurinn barst langar leiðir í næturkyrðinni. Henni þótti gaman að heyra sig sjálfa syngja og byrjaði því aftur, þegar hún var búin með fyrsta versið, En þegar hún hætti, heyrðist henni eins og einhver svar- aði henni langt fyrir neðan hana. »Hvað getur þetta verið, góðin

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.