Eimreiðin - 01.01.1912, Qupperneq 13

13
hún hverjum þat, sem fyrir var lagit, ok una þeir allir vel við
sinn hlut. Síðan sagði hún um vetrarfar ok marga aðra þá hluti,
er menn vissu eigi áðr. Ingjaldr þakkar henni sínar spásögur. —
»Hvárt hafa nú allir hingat farit, þeir sem innan hirðar eruf«
sagði hún. »Ek ætla nú farit hafa nær alla«, sagði Ingjaldr. »Hvat
liggr þar í öðrum bekkinum?« sagði völvan. »Feldur nökkr liggr
þar,« sagði Ingjaldr. »Mér þykkir sem hrærist stundum, er ek lít
til,c sagði hún. Pá settist sá upp, er þar hafði legit, ok tók til
orða ok mælti: »Þat er rétt, sem þér sýnist, at þetta er maðr,
ok þar sá maðr, er þat vill, at þú þegir sem skjótast, ok fleiprir
eigi um mitt ráð, því at ek trúi eigi því, er þú segir.« Oddr
hafði einn búinn sprota í hendi ok mælti: »Penna sprota mun
ek færa á nasir þér, ef þú spáir nökkuru um minn hag.« Hún
mælti: íífér mun ek þó segja, en þú munt hlýða,« segir hún.
»Pat er þér at segja, Oddr«, sagði hún, »sem þér mun gott
þykkja at vita, at þér er aldr ætlaðr miklu meiri en öðrum mönn-
um. Pú skalt lifa þrjú hundruð vetra ok fara land af landi, ok
þykkja þar ávalt mestr, er þá kemr þú; því at vegur þinn mun
fara um heim allan. En aldrei ferr þú svá víða, at hér skaltu deyja,
á Berurjóðri. Hestr stendr hér við stall, föxóttr og grár at lit.
Haus hans Faxa skal þér at bana verða«. — »Spá þú allra kerl-
inga örmust um mitt ráð,« sagði Oddr. Hann spratt upp við, er
hún mælti þetta, ok rekur sprotann á nasir henni, svá hart, at
þegar lá blóð á jörðu. »Taki föt mín,« sagði völvan, »ok vil ek
fara á burt héðan, því at þess hefi ek hvergi komit fyrri, at
menn hafi barit á mér.« — »Eigi skaltu þat gera«, sagði Ingjaldr,
»því at bætur liggja til alls, og skaltu hér vera þrjár nætur ok
þiggja góðar gjafir«. — Hún þá gjafirnar, en burt fór hún af
veizlunni«.
Sagan segir nú ekki fleira frá völvunni. — En af Oddi er
það að segja, að hann kallar á Asmund og bað hann með sér
fara. Peir taka Faxa, slá við hann beizli og leiða hann eftir sér,
unz þeir koma í eitt dalverpi. Par gera þeir gröf djúpa, svo að
Oddur kemst treglega upp úr, en síðan drepa þeir Faxa þar í
ofan, og færir Oddur þar svo stóra steina á ofan, og þeir Ás-
mundur, sem þeir gátu mesta, og bera sand hjá hverjum steini.
Haug verpa þeir þar af upp, er Faxi liggur undir. En er þeir
hafa lokið verki sínu, mælti Oddur: »Pat ætla ek, at ek láta um