Eimreiðin - 01.01.1912, Qupperneq 40

4o
kappi Suðurlands-undirlendisins Haraldur Einarsson frá Vik í Mýr-
dal. Og svo Reykvíkingarnir Sigurjón og Hallgrímur. Starsýnast
varð mönnum á Harald Einarsson, áður en glíman hófst, því hann
var allra stærstur, og bjuggust menn við, að hann mundi alla að
velli leggja. En svo fóru þó leikar, að hann féll fyrir þeim Hali-
grími og Kára. Og svo gekk hann úr glímu af sári, er hann
fékk á hnéð. Beltið vann Sigurjón sem fyr, og varð það því
enn kyrt í Reykjavík. Mun Reykvíkingum hugur á að láta það
ekki úr greipum sér ganga fyrst um sinn, en enginn veit, hvað
verða kann, er stundir líða og fleiri fara að stunda glímulistina af
reglulegu kappi.
Pessar kappglímur hafa gert íþróttum vorum hið mesta gagn.
Eær hafa kent mönnum að æfa sig, og um leið sannfært menn
um, að fleira þarf að gera en að glíma, til þess að þroska vel
líkama sinn. Glímumaðurinn stendur því betur að vígi, því betur
sem allur líkaminn samsvarar sér; brjóstið þarf að vera mikið og
vel þroskað; fæturnir vel æfðir og handleggirnir nokkuð líka.
Alt þetta veitir glíman mönnum og þær aðrar íþróttir, sem iðka
má, þegar ekki verður glímt. En sú íþrótt, sem hæst stendur
hér á landi, er einmitt íslenzka glíman -— og svo mun það verða
um aldur og æfi. Enginn Islendingur ætti upp að alast án þess
að læra að glíma. Pá mun bæði ungum og, gömlum lærast að
elska þessa fögru og góðu íþrótt, glímulistina, og hún mun gera
menn næma fyrir þjóðareinkennum vorum, auka hjá mönnum
karlmensku, kjark og snarræði — og verða móðir endurfæddrar
íslenzkrar hreysti,
ÁRMANN OG SKJALDARGLÍMAN. í janúarmánuði 1905
var í Reykjavík stofnað glímufélagið lÁrmann*. Pegar nú er
minst á þetta félag meðal æskulýðsins í höfuðstaðnum, finst hon-
um nafnið enduróma einhvern sigurhljóm, er láti hugann hvarfla
til næstliðinna ára og minnast þeirra atburða, er mesta eftirtekt
hafa vakið í íþróttalífi þjóðarinnar. Enda er því ekki að neita, að
breytingin er mikil frá því, sem var við stofnun »Ármanns«. Eví
þá var ekkert íþróttalíf 1' bænum, og þótti það mikil framför,: er
menn tóku að æfa glímu af kappi. Ágætan þátt í stofnun glímu-
félagsins átti Pétur Jónsson blikksmiður. Hann vax sá eini af
hinum eldri mönnum, sem gaf sig að glímulistinni og kendi mönn-
- um tökin. Hann hafði líka miklá unun af því, »þá er vel var
verið að glímu«, og leiðbeindi mönnum eftir þörfum. Óx nú á-