Dagblaðið Vísir - DV - 17.01.1984, Blaðsíða 16

16
Spurningin
4T
Ertu fylgjandi hundahaldi í
þéttbýli?
Þóra Karlsdóttlr búsmóðir: Já, alveg
tvimælalaust, þó meö ákveðnum skil-
yröum og eftirliti. Hundar eiga rétt á
þvi að búa í þéttbýli.
Erna Þórarinsdóttir kennari: Mer
þykir vænt um skepnur, ég er úr sveit.
Og er því fylgjandi hundahaldi ef það
er passaö upp á skepnuna.
Sigrún Kaaber sjúkraliði: Nei, hundar
eiga ekki að vera í þéttbýli, bara uppi í
sveit þar sem þeir eru frjálsir. Þaö ætti
bara að leyfa hundahald í þéttbýli í
undantekningartilvikum, eins og fyrir
blinda.
Olafia Sigurðardóttir, bara húsmóðir:
Mér þykir vænt um hunda, en mér
finnst farið illa með þá í borginni. Þeir
eiga heima í sveitinni.
Valgarð Halldórsson verslunarmaöur:
Já, þetta er spurning um frelsi ein-
staklingsins, menn eiga að ráöa því
sjálfir hvort þeir halda hund eöa ekki.
En hundahaldi veröa að fylgja viss
skilyrði sem hundaeigendur ættu aö
uppfylla.
Lilja Sighvatsdóttir húsmóðir: Nei,
alls ekki. Mér finnst svo mikill sóða-
skapur að því. Það væri allt í lagi íi
einbýlishúsum þar sem hundarnir
gætu notaö garðinn. En þeir mættu
ekki vera lausir.
.{■881 HAlíWAt M HU0AaUt<JlH4 .VU
DV. ÞRIÐJUDAGUR17. JANUAR1984.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Hundurinn er besti vinur mannsins, segja margir. En er maðurinn besti vinur hundsins? Það er svo annað
mál.
Aðförín að hundaeigendum er:
SKRÍPALEIKUR
Sigríður Axelsdóttir hringdi:
Mér finnst skrípaleikurinn í sam-
bandi við hundahald í Reykjavík kom-
inn út í öfgar. Hundahald hefur verið
gert aö glæpaverki og fólk á það á
hættu að verða fært í fangageymslu
fyrir ,,glæp” sinn. Það virðast líka
vera aðeins örfáar hræður sem fá sekt
eftir sekt, þó ekki sé hægt að saka þær
um vanrækslu á hundum sinum.
Eg vil taka það fram aö ég er í sjálfu
sér á móti hundahaldi í þéttbýli, fólk er
mismunandi hæft til að halda dýr. En
það er þroskandi fyrir alla að umgang-
ast dýr, þaö þekki ég sjálf.
Yfirvöld ættu því nú að skoða stöðu
mála og gera viöeigandi ráðstafanir út
frá henni. Til dæmis kæmi til greina að
leyfa hundahald með ströngum skil-
yröum, þannig að hundaeigendur
þyrftu að hirða um hunda sína. Það er
töluvert mál að halda hund i borg og
ekki á allra færi. Svo yröi að s jálfsögöu
að tryggja hundana, það er mjög nauð-
synlegt.
Það þýðir í það minnsta ekki að taka
á þessum málum eins og gert er í dag.
Strandimar
illa
mokaðar
Friðjón Guðmundsson, Dalasýslu,
skrifar:
Nú er kominn 6. janúar og ekki er
enn farið að moka út á ströndina, þó að
mjólkurbílar hafi ekki komist til aö
sækja mjólk í rúma viku, nema með
langsóttri vinnu. Og fólk hefur ekki
komist í kaupstað síðan fyrir jól.
Ef maður hringir í Vegagerðina fær
maöur þau svör að „í dag sé ekki
mokstursdagur”. Eins og það skipti
einhver ju máli. Allir þurfa að komast í
kaupstaö, í það minnsta einu sinni i
viku.
Svona var þetta h'ka í allan fyrri-
vetur, oftast mokað á föstudögum
þannig að fólk gat ekki nýtt sér þaö í
verslunarferðir því allt var orðið fullt á
mánudegi.
Síöasta þriöjudag þurfti svoaöfáýtu
því hefillinn réö ekki viö snjóinn.
Maöur vonaði því aö skafið yrði út
strönd en svo varð ekki.
Það er eindregin ósk okkar
Strandarmanna að þetta megi lagast
og framvegis verði mokaö á mánudög-
um eða miðvikudögum.
Lögreglan
rann-
sakar
voveifleg
dauðsföll
DV hefur borist eftirfarandi tilkynning
frá dóms- og kirkjumálaráðuneytinu:
Vegna skrifa að undanförnu í Dag-
blaðinu Vísi um andlát ungs manns í
fangaklefum lögreglunnar í Reykjavík
hinn 4. ágúst 1982, óskar ráöuneytið að
koma á framfæri leiöréttingu.
Það er hlutverk lögreglu að rann-
saka voveifleg dauösföll. Ef dánar-
orsök liggur ekki ljós fyrir, þarf að
fara fram réttarkrufning til aö leiða í
ljós orsök andlátsins.
I ofangreindu tilviki fór fram rann-
sókn hjá Rannsóknarlögreglu rikisins
og réttarkrufning eins og venja er til.
Hafði maðurinn verið handtekinn að
næturlagi í miöborg Reykjavíkur
vegna gruns um sölu og neyslu fíkni-
efna, og var ákveöið að hafa hann í
haldi í fangageymslu lögreglunnar til
næsta dags. Astand hans gaf ekki til-
efni til þess að færa þyrfti hann til
læknis, enda þekktu fangaverðir deili á
honum vegna fyrri afskipta. Af upplýs-
ingum rannsóknarlögreglu og því sem
fannst við krufningu virtist réttar-
læknirinn mega ráða, aö banamein
hafi verið eitrun af völdum lyfja, og að
taka fíkniefna kunni einnig að hafa
verið meðverkandi orsök.
Málið er til ákvörðunar hjá embætti
rikissaksóknara.
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið,
9. janúar 1984.
Hættið að tölvudraga
—vinningsnúmerin
Guðbjörg Tómasdóttir hringdl:
Mig langar til aö koma meö ábend-
ingu til happdrættanna. Þaö er meö
öllu ófært að láta tölvu draga út
vinningshafa. Eg vil ekki að það sé
gert.
Þaö eru búin til forrrit til aö draga út
vinningsnúmer þannig aö þaö hlýtur
aö vera fyrirfram ákveðið hvaða
númer hljóti vinning.
Númer eiga að vera dregin út á þann
hátt að almenningur, sem kaupir
miðana, haldi ekki aö þetta sé allt
fyrirfram ákveöið. Þaö verður að
handdraga eins og í gamla daga, þó
það sé meiri vinna. Núverandi fyrir-
komulag er ekki réttlátt.
DV hafði samband við Olaf Jóhanns-
son, framkvæmdastjóra happdrættis
SlBS. Hann sagöi að áöur en tölvan
drægi út vinningsnúmer væri dregin út
lykiltala fyrir tölvuna að styðjast við.
Þessi lykiltala væri fengin með því aö
kasta teningum og fengist þá út 48
stafa tala. Þegar búiö væri að velja
þessa lykiltölu sæi tölvan um afgang-
inn. Það væri ekki hægt að beita nein-
um brögðum við dráttinn. Fjórir menn
frá dómsmálaráðuneytinu fylgdust
með því sem fram færi. Þetta fyrir-
komulag er alls staðar viöurkennt og
nota öll stærri happdrættin þetta kerfi.
Það má bæta því við að þessi aðferð
hefur veriö rannsökuð af tölfræðingum
og hafa þeir komist að því að dreifing
vinninga á númer sé sú sama og ef
handdregið væri. Ekki væri hægt að
handdraga því að ekki væri hægt að fá
upprúlluðu pappírsmiöana þar sem
hætt er að framleiöa þá.