Dagblaðið Vísir - DV - 01.10.1988, Blaðsíða 18

18

LAUGARDAGUR i. OKTÓBER 1988.
Sagan af sultusmyglinú
Stjómmálaumræöan í þessu landi
er jafnbotnlaus og deUumar um
dagskrá sjónvarpsstöövanna
tveggja. Menn komast aldrei aö
neinu samkomulagi. Meðan stjórn-
málamenn þræta um stjómar-
myndun ætlar allt vitlaust aö verða
á heimilum landsmanna út af fatas-
mekk fréttamanna. Báðir þessir
málaflokkar eiga það sameiginlegt
að útilokað er aö fá nokkurn botn
í umræðumar; skiptir engu þótt
bylting sé gerð á stjómarheimUinu.
Er öll pólitísk umræða í þessu
samhengi þar með úr sögunni.
Misskildir snillingar
Samkeppni sjónvarpstöðva vorra
birtist helst í hástemmdum lýsing-
arorðum um gæði sjónvarpsefnis-
ins. Allt er svo dæmalaust nýtt og
spennandi, skemmtilegt og fróð-
legt, að stjórarnir era að springa
af ábyrgðartilfinningu. Sálarheill
þjóðarinnar er bókstaflega borgið
með mátulegum skammti af af-
þreyingarsúpunni.
Annars koma lýsingarorð þessu
máli lítið við. Þegar allt kemur til
ahs skiptir það sem sést á skjánum
öllu: Fræðsluþættir, framhalds-
þættir, spurningaleikir og miðl-
ungs bíómyndir. Það er svo undir
örlæti auglýsenda komið hversu
mikið er lagt í innlenda dagskrár-
gerð.
Leiðindin hggja í einmitt í þessari
meðalmennsku. Öfgarnir í sjón-
varpinu eru hreint ekki nægilegir.
Það er ahs ekki nóg af virkilega
lélegu efni í dagskránni. Einstaka
afrek kvikmyndasögunnar era
stundum tekin til sýninga, sem í
sjálfu sér er þakkarvert, en and-
stæðumar við meistaraverkin
vantar. TU dæmis heyrir til undan-
tekninga ef mjög vondar bíómyndir
eru sýndar í sjónvarpinu. Hvers
eiga menn eins og Roger Corman,
Vincent Price, nú eða Bela Lugosi
eiginlega að gjalda? Þessir fram-
herjar B-bíómyndanna framleiddu
ótal ódauðlegar myndir sem að öh-
um hkindum safna nú ryki í hillum
hinna ýmsu dreifingaraðila. Alveg
hræðileg örlög.
Fátæklegt framboð
Allfestar bíómyndir sem sést hafa
á sjónvarpsrásunum síðustu vikur
eru rétt í meðahagi. John Wayne
myndin í ríkissjónvarpinu um síð-
ustu helgi er gott dæmi um það;
ósköp venjulegur kúrekahasar um
svo sem ekki neitt.
Svo ekki sé nú minnst á fram-
haldsþættina sem höa í gegnum
viðtækin viku eftir viku. Mihjóna-
mæringáP, lögmenn, lögreglu-
menn, læknar og skarpskyggnar
eldri konur í starfl og leik. Vera-
lega óspennandi. Dahas er það eina
af þessu sem getur tahst virkilega
óvandað. Southfork-sagan enda-
lausa er hiklaust ein sú ahra
skemmtilegasta í sjónvarpinu.
Staðreyndin er sú að B-bíómynd-
ir era vandaðasta afþreying sem th
er, í óeiginiegri merkingu. Erfitt er
að hugsa sér skemmthegri leið th
að drepa tímann, þegar maður á
annað borð tekur sér frí frá vinnu,
nú eða eiginkonunni, en að sjá
verulega iha gerða mynd. Af-
skræming hins jarðbundna vera-
leika getur verið alveg spreng-
hlægheg.
Framboðið á B-bíómyndum á al-
mennum markaði er reyndar sára-
htið. Því er sérlega bagalegt að
sjónvarpsstöövamar skuh ekki
sinna þessari hstgrein sem skyldi.
Á myndbandaleigum leynast samt
einstaka gullkom þó klassískar
hrohvekjur séuþvi miður með öhu
ófáanlegar. Aðahega er um aö ræða
sérlega iha gerðar glæpamyndir
sem era hfandi dæmi um getuleysi
framleiðendanna á sviði kvik-
myndagerðar.
Ein þessara mynda er Kleopatra
Wong.
Fyrst reynir Kleo að komast inn í
klaustrið með góðu: „Ég er blaða-
maður og er að skrifa grein um
klaustur í Asíu,“ segir hún við
nunnurnar við hliðið. Af einhverj-
um ástæðum neita þær að trúa
henni.
Því skiptir hetja vor úr búningi
blaðamannsins í ekta karateklæði.
Að svo mæltu ræðst hún til inn-
göngu ásamt fjóram vinum sínum.
Og eins og í alvöru myndum er í
þetta sinn notast við ekta byssur.
I Ijós kemur að nunnumar í
klaustrinu eru geymdar í kjallar-
anum. Óþjóðalýðurinn hefur farið
í fot þeirra og komið haglega fyrir
peningaprentsmiðju á jarðhæð
hússins.
Til að gera langa sögu stutta upp-
rætir Kleo glæpastarfsemina og
bjargar um leið efnahagskerfi As-
íulandanna. Þetta eina atriði tekur
tæpar fimmtán mínútur í sýningu.
Þegar allt er yfirstaðið hringir Kleo
í yfirmann sinn til að segja honum
tíðindin. Hann er um þær mundir
staddur í rúminu ásamt vinstúlku
sinni:
Kleo: „Þessu er lokið. Ég sprengdi
prentsmiðjuna í loft upp og út-
rýmdi glæpamönnunum.“
Yfirmaðurinn: „Hvernig fóra
þeir að þessu, ég meina, hvemig
tókst þeim að smygla peningunum
mhli landa?“
Kleo (kaldhæðnislega): „Þeir létu
nunnurnar setja seðlabúntin í plast
og fóldu þau síöan í sultukrukk-
um.“
Yfirmaöurinn (hissa): „Hvaö ertu
að segja, í sultu?“
Kleo: „Já, snjallt finnst þér ekki?“
Vinstúlkan (við hhð yfirmanns-
ins): „í sultu, meinar hún svona
sultu sem er sett ofan á ristað
brauð?“
Yfirmaðurinn (sannfærandi):
„Já, það hlýtur að hafa verið sú
tegund, er það ekki Kleo?“
Kleo: „Jú, það var svoleiðis
sulta."
A-sjónvarpsefni
Sultan sú ama og hin heimspeki-
lega umræða tengd henni, er enda-
punktur myndarinnar. Kleo skríð-
ur aftur upp í bæhð heima í Singap-
ore og hefur rúmfélaga, rétt eins
og 007. Myndin endar á faðmlögum
þeirra. Það sem gerir myndina um
Kleopötru Wong öðru fremur eftir-
minnhega er handritið. Hugmynd-
imar era að mestu khsjur, slags-
mál og skotbardagar, þar sem hetj-
an berst ein gegn ofureflinu. Út-
færslan er aftur á móti hreint alveg
meistaraleg og hugmyndaauðgi
framleiðendanna engin takmörk
sett. Vangaveltumar um sultuna
era talandi dæmi um það. Leikar-
arnir era líka alhr í b-flokki.
Marrie Lee er í meira lagi stirð og
gæti öragglega ekki brotið eina
gólffhs hjálparlaust. Það er ekki
laust við að andstæðingar hennar
séu súrir á svip yfir að faha fyrir
slíkri dúkku.
Annars er erfitt að taka eitthvað
fram yfir annað. Svona sýningar
verða menn að sjá með berum aug-
um. Það væri sannarlega fengur í
að fá Kleopötru Wong í sjónvarpið
og láta hana sýna heimamönnum
hstir sínar. Kvöldstund með hsta-
manni. Síðan væri vel þegið að fá
meira af svona dagskrárefni. Ekki
er það dýrara en ahar miðlungs-
hasarmyndimar, Fjölskyldubönd
eða Sjúkrahúsið í Svartaskógi.
Og miklu, miklu skemmtilegra.
-ÞJV
Böm aö leik
Orðsendingin til væntanlegra
áhorfenda á kápunni segir næstum
alla söguna: „Kleopatra Wong er
ung og glæsileg kona, sem kann að
nota hendur og fætur eins og Brace
Lee. Hún hefur ekki bara níu líf
eins og kettirnir, heldur 90!“
Þessar upplýsingar leiða áhorf-
andann í allan sannleikann um
Kleopötra þessa. Hér er ekki um
að ræða hina tignarlegu drottningu
sem Liz Taylor lék í samnefndri
mynd, sem óumdehanlega er
þekktasta og dýrasta B-mynd sög-
unnar. Ónei.
Kleopatra þessi er harðskeyttur
karatemeistari sem berst fyrir rétt-
læti með öllum fjóram útlimum.
Kjamakonuna leikur Marrie nokk-
ur Lee, hverrar nafn er jafnóþekkt
og annarra aðstandenda myndar-
innar. Kvikmyndatökumaðurinn
heitir ahavega Eduardo „baby“
Cabrale. Hafi hann hlotið gælunaf-
nið fyrir hæfni sína með tökuvélina
ber hann það vissulega með rentu.
Ekki einungis hefur Eduardo
„baby“ enga tilfinningu fyrir sjón-
arhornum heldur á hann í mesta
bash með hreyfa vélina skamm-
laust úr stað. Leikstjórinn George
Richards kann álíka lítið til verka.
Þetta gerist annars helst í mynd-
inni:
Kleopatra er vakin upp um há-
nótt í sumarfríinu sínu í Singapore.
í símanum er yfirmaður hennar
sem segir henni að koma rakleitt
til Maniha á Fihpseyjum. Harðsvír-
aður glæpahringur hefur á prjón-
unum að leggja efnahagskerfi Asíu
í rúst með folsuðum peningaseðl-
um. „Þeir ætla sér líka að búa th
efnavopn og ná þannig völdum í
öllum heiminum," segir yfirmað-
urinn í öngum sínum og þurrkar
svitadropana af enninu.
„Einmitt það,“ svarar Kleopatra
Wong og rýkur upp til handa og
fóta.
„Lífið eða lífið?“
í Manilla byijar Kleopatra, eða
Kleo eins og vinir hennar kalla
hana, að berja á útsendurum höf-
uðpaursins. Þrátt fyrir ágæta við-
leitni er hún tekin til fanga. í höfuð-
stöðvum bófans era henni settir
úrshtakostir: „Annað hvort talar
þú ekki og deyrð, eða þú talar og
deyrö samt,“ hvæsir bófinn og læt-
ur Kleo í klærnar á ghmumönnum
sínum.
Heljarmennin, sem eiga að slíta
hetjuna í sundur, líta hins vegar
út eins og slappholda skrifstofu-
menn þegar th kastanna kemur.
Þegar Kleo hefur slegið og sparkað
í þá nokkrum sinnum, kemur her
karatemanna th skjalanna. Með
snerpu sinni og fimi tekst Kleo
Wong að berja niður flesta statist-
ana. Hnefarétturinn er það sem
ghdir þar sem enginn bófanna
hafði rænu á aö vera með byssu.
Loks kemst Kleo undan með því
að hoppa jafnfætis yfir 5 metra
háan múrvegg. Svo heppilega vhl
th að hinum megin bíður vinur
hennar á mótorhjóli. Kleopötru
Wong er borgið, í bhi.
Spáð í sultu
Kleo kemur nú upplýsingunum
um gang mála til yfirmanns síns.
Hún segist hafa komist að því að
höfuðstöðvar glæpastarfseminnar
séu í klaustri í Hong Kong. „Ég er
með tillögu," segir meistarinn. „Ég
fer í klaustrið og reyni að uppræta
starfsemina með vinum mínum."
„Góð hugmynd," svarar yfirmað-
urinn og veitir þegar samþykki sitt.
Kleopatra þessi er haröskeyttur karatemeistari sem berst fyrir réttlæti með öllum fjórum útlimum.
\