Dagblaðið Vísir - DV - 01.10.1988, Síða 33

komulagi að ég gæti sett menn í und-
irbúning mála.“
Huldumennirnir koma fram
í stjórnarmyndunarviðræðunum
nefndi Stefán til sögunnar „huldu-
mann“ sem hann sagðist hafa tryggt
sem fylgismann stjórnarinnar. Stef-
án vill ekki svipta hulunni af huldu-
manninum en hann er þó til. „Þegar
farið verður að greiða atkvæði þá
kemur í ljós hvemig þetta mál er til-
komið,“ segir Stefán. „Ég sagði það
á því stigi að ég gæti tryggt meiri-
hluta í báðum deildum t.d. fyrir mál-
um sem ég gæti á annað borð sam-
þykkt. Nú hefur ýmislegt breyst sem
gerir þetta torveldara en ég hygg aö
það muni rætast sem ég sagði.“
Þegar Stefán er spurður hvort
huldumaðurinn komi í ljós við fyrstu
alvarlegu atkvæðagreiðsluna á þingi
þetta haust svarar hann stutt og lag-
gott: „Eða mennimir."
Stefán neitar því að yfirlýsing hans
um huldumanninn hafi verið bragð
til að auka styrk hans sjálfs í stjórn-
armyndunarviðræöunum. „Ég er
ekki slóttugur maðursegir hann.
„En það er loforð aö ég segi ekki
hverjir þetta eru.“
Verkstjóri Steingríms
Stefán Valgeirsson er að eigin áliti
og annarrafulltrúi landsbyggðarinn-
ar á þingi. Hann er fæddur á Auð-
brekku í Hörgárdal og hefur alla tíð
átt þar heima, „þrátt fyrir allt mitt
flakk“, eins og hann orðar það.
Eins og margir bændasynir fór
hann í búnaðarskólann á Hólum en
eftir það tók líf hans aðra stefnu en
margra stallbræðra hans. Búfræð-
ingurinn varð verkstjóri hjá Reykja-
víkurborg og gegndi því starfi í fimm
ár. Þar var hann m.a.' verkstjóri
Steimgríms sem mörgum hefur
reynst erfitt.
Jafnframt verkstjórninni stundaði
Stefán ökukennslu. Meðal nemenda
hans var Fjóla Guðmundsdóttir sem
síðar varð eiginkona hans. „Þaö eru
alltaf einhveijar tilviljanir sem ráða
öllum kynnum," segir Stefán.
Eftir að þau giftu sig tók við bú-_
skapur á Auðbrekku. Þó varð Stefán’
að hætta að búa um tíma vegna veik-
inda og var í Keflavík næstu átta
vetur til að geta verið nærri læknis-
þjónustu. „Eg var þar mikið í félags-
málum eins og ég hef verið allt mitt
líf,“ segir Stefán.
„Ég var félagsmálafulltrúi á Vellin-
um og formaður starfsmannafélags-
ins þar. Ég var formaður bílstjórafé-
lagsins á Suðurnesjum og byggöi upp
fólksbílastöðina í Keflavík. Ég var
formaður byggingasamvinnufélags í
Keflavík og þannig hefur ferill minn
verið.
Ég kom til Keflavíkur í mars 1953
og var þar fram yfir 1960. Ég skrifaði
Stefán Valgeirsson
Það eru bara hræsnarar og loddarar sem halda að pólltik snúist um eitthvað annað en að koma máium kjósenda sinna fram.“
DV-mynd GVA
mikið af greinum í blöö á þessum
árum undir mörgiun dulnefnum rnn
ástandið á Velhnum. Það vissu samt
margir hver þetta var. Ég hef alltaf
verið herstöðvaandstæðingur þótt ég
viðurkenni að við verðum að taka
þátt í vestrænni samvinnu en ég er
á móti hervaldi hvar sem það er. Ég
tel að málum okkar sé þannig best
komiö að hér sé ekki her.“
Leigubílstjóri á Veilinum
„Þann tíma sem ég var á Vellinum
í félagsmálavafstrinu ók ég leigubíl
en kunni illa við mig. Það væri efni
í heila bók að segja frá mörgu því sem
þar gerðist. Einu sinni var ég búinn
að setja saman kafla í slíka bók en
veit nú varla hvar þeir eru. Ef ég
verð við góða heilsu þegar ég hætti
í pólitíkinni þá gæti vel komið til
greina að skrifa eitthvað um þessi
ár og einnig það sem gerst hefur síö-
ustu misserin þótt ég hafi ekki áhuga
á að skrifa ævisögu mína.
Eftir nokkur ár í Keflavik var ég
búinn að ná valdi á mínum sjúk-
dómi. Ég er með of stórt hjarta og fæ
hjartsláttarköst sem stundum tekst
ekki að ná niður nema með spraut-
um. Snorri Páll Snorrason læknir
sagði mér frá því að menn hefðu
sumir getað beitt hugarorkunni til
að ná tökum á þessu. Það hefur mér
tekist þegar ég er heill heilsu að öðru
leyti.
Það er svo einkennilegt að ég hef
sjaldan lent í því í stjórnmálaumræð-
um að fá svona hjartsláttarkast. Einu
sinni gerðist þetta þó þegar ég var í
ræðustól á alþingi. Ég slapp þó frá
því án þess að nokkur tæki eftir.
Köstin voru miklu meira vandamál
þegar ég vann erfiðisvinnu."
Örlagaríkt gjald
. „En árið 1961 fór ég alfarinn noröur
aftur til að búa. Ég var staðráðinn í
að skipta mér ekkert af félagsmálum
og fara ekki einu sinni á fundi en það
veit enginn sína ævina fyrr en öll er.
Ég var fyrst kosinn formaður í Fram-
sóknarfélagi Eyjafjarðar án þess aö
vera viöstaddur. Ég geri ráö fyrir að
afskipti mín af innvigtunargjaldi á
mjólk sem Ingólfur heitinn Jónsson,
sem þá var landbúnaöarráðherra,
ætlaði að leggja á árið 1967 hafi vald-
ið nokkru um hvernig málin þróuð-
ust.
Ég fór á fund út af þessu máli og
líkaði ekki hve menn voru linir í af-
stöðunni til þess og uggði ekki að
mér fyrr en ég var búinn að biðja
um orðið. Ég flutti þarna ræðu sem
tekið var eftir. Þaö voru stofnaöar
nefndir í hverju héraði um málið en
ég fór fyrir þeim.' Við höfðum sigur
og í þessum átökum var t.d. samið
um stofnun Framleiðnisjóös land-
búnaðarins.
Þetta varð til þess að ýmsir framá-
menn í flokknum töldu að málum
væri sæmilega komið ef ég gæfi kost
á mér til framboðs á þing. Ég hef allt-
af verið uppreisnarmaður og á móti
óréttlæti."
Þeir eiga ekkert erindi á þing
Stefán hefur ekkert á móti því að
glettast lítilega með sitt stóra hjarta
sem hann telur fæðingargalla. „Þaö
hefur fylgt mér að ég hef kannski um
of reynt að hjálpa lítilmagnanum,"
segir Stefán. „Þeir telja það óeðlilegt
sumir hverjir. Það eru menn sem
hanga inni á alþingi og telja sig svo
stóra menn að þeir eigi ekki að vera
að vasast í því að hjálpa lítilmagn-
anum. Þessir menn eiga ekkert er-
indi inn á þing, í það minnsta ekki á
meðan misréttið er svo yfirþyrmandi
aö þaö er vart hægt að hugsa um
það. Ég s'kammast mín fyrir hvernig
búið er að mörgum í þjóðfélaginu.
Hér géta allir haft það gott ef rétt-
læti er fylgt bæði af stjórnvöldum og
alþýðu manna," sagði Stefán Val-
geirsson. -GK