Dagblaðið Vísir - DV - 17.04.1993, Side 26

26
LAUGARDAGUR 17. APRÍL 1993
Hann hleypti öllu í háaloft með einni prédikun:
Vil sjá prestana þora
að standa upp og
tala um djöfulinn
- segir Snorri Óskarsson, forstöðumaður hvítasunnusafnaðarins í Vestmannaeyjum
Fjölskyldan saman komin við morgunverðarborðið: f.v. Kristín J. Þorsteinsdóttir, móðir Snorra, Stefnir Snorrason, Brynjólfur Snorrason, Anna Sigríður
Snorradóttir og Hrund Snorradóttir, auk foreldranna Hrefnu Brynju Gisladóttur og Snorra Óskarssonar.
„Ef lútersk kirkja tæki Lúter al-
varlega væri lúterska kirkjan hér á
íslandi vakningarkirkja. Hann um-
bylti algjörlega og var ekkert aö hika
við aö negla mótmæli á kirkjudyr.
Ég held því að guðfræðideildin ætti
að fara að athuga sinn gang. Ég verð
líka að segja það að ef Lúter og Hall-
grímur Pétursson risu upp í dag,
hvert færu þeir á samkomu? Ég er
alveg viss um að þeir kæmu á sam-
komu til mín,“ segir Snorri Óskars-
son, forstöðumaður hvítasunnusafn-
aðarins í Vestmannaeyjum. Áður en
nýafstaðin páskrhátíð rann upp
vissu tiltölulega fáir hver Snorri
þessi var. Nú veit öll þjóðin það. Eft-
ir eldlega prédikun, sem hann flutti
við sameiginlega guðsþjónustu
kirkjudeildanna og var útvarpað,
upphófst áköf íjölmiölaumræöa um
innihald hennar.
Snorri er rólegur yfir öllu þessu
tjaðrafoki og kveðst þess vegna tilbú-
inn að prédika í útvarpið aftur „strax
á morgun", enda eigi boðskapur hans
fullt erindi til þjóðarinnar.
En hvaðan kemur hann, þessi mað-
ur sem segir háum sem lágum tii
syndanna svo um munar og er ekk-
ert að skafa utan af hlutunum?
„Ég er fæddur og uppalinn í Vest-
mannaeyjum, nánar tútekið að Faxa-
stig 2b þar sem ég bý núna. Foreldrar
mínir eru Kristín Jónína Þorsteins-
dóttir og Óskar Magnús Gíslason,
bæði innfæddir Vestmannaeyingar.
Við erum fimm, systkinin.
Ég fór í Kennaraskólann og eftir
að ég útskrifaðist þaðan, 1973, fór
ég til Vopnafjarðar og kenndi þar
tvo vetur. Aö því loknu kom ég aftur
til Eyja og hef verið hér síðan. Ég
hef alls staðar unað mér en mér
fannst eðlilegast að koma hingað eft-
ir gosið og taka þátt í uppbygging-
unni.“
Æskan bundin
við náttúruna
„Æska mín var ákaflega bundin við
náttúruna. Það var mikið um leik,
fjöllin heilluðu og bryggjurnar sem
voru okkar aðalvettvangur. Það var
eggjatekja á vorin og eins undum við
okkur vel í fjörunni. Við vorum ákaf-
lega ftjáls og ég held að hér hafi ver-
ið einn sá almesti ævintýraheimur
sem nokkurt barn getur ahst upp í.
Við lærðum einnig fljótt að kynnast
hættunum; maður lenti í því að vera
fleygt í sjóinn, maður lenti í háska í
fjöllum en allt lukkaðist þetta."
- Varstu trúhneigður í æsku?
„Já, ég er alinn upp í hvítasunnu-
hreyfmgunni. Báðar ömmur mínar
gerðust hvítasunnumanneskjur í
upphafi starfsins upp úr 1920. Móðir
mín var svo fyrsti unglingurinn sem
lét frelsast og tók niðurdýfmgarskím
þá 16 ára gömul. Faðir minn gekk
einnig snemma í söfnuðinn.
Amma mín, Kristín, var lengi þjón-
ustustúlka í Reykjavík. Hún var
ákaflega kirkjurækin manneskja og
var sífellt að spyija sig ýmissa spum-
inga varðandi trúna en fékk engin
svör. Svo kom hún til Vestmannaeyja
og kynntist manni sínum, Þorsteini
Ólafssyni. Nokkru síðar heyrði hún
fyrst um hvítasunnuprédikara sem
farinn var að prédika og talaöi skýrt
og skorinort um „mjóa veginn“ og
„mjóa hliðið". Þá eins og upplaukst
fyrir henni hvaða leið hún kysi að
fara. Hún tók því ástfóstri við þennan
boðskap og hélt sig við hann til
dauðadags.
Það tilheyrir hvítasunnuhreyfing-
unni að menn skírist í heilögum anda
og tah tungum. Það gerðist á háum
aldri hjá ömmu minni að hún fékk
slag og missti máhö. Hún lá í mörg
ár á sjúkrahúsi Vestmannaeyja og
gat ekki talað orð. En þegar hún fékk
heimsókn hvítasunnuvina báðu þeir
með henni. Þá fór hún að tala tung-
um og lofa Guð. Þá fékk hún máhð.
Þetta þótti fólki ákaflega merkilegt.
Nú, hin amma mín, Guðný Einars-
dóttir frá Amarhóli, tók snemma trú
og faðir hennar, Einar Þorsteinsson,
kom í kjölfarið. Hann fékk bréf frá
sveitungum sínum í Landeyjum þeg-
ar þeir fréttu að hann hefði tekið
niðurdýfingarskím. Þar sögðu þeir:
„Þú sem áður .varst sveitarsómi ert
nú orðinn sveitarskömm!" Þáð vora
kaldar kveðjur.
Þetta hefur fylgt þessum trúar-
armi. Ég kann eina skýringu á því.
Það er ákaflega erfiður þröskuldur
fyrir íslendinga að gerast sértrúar-
menn. Þetta sértrúamafn hefur verið
notað sem fæhng svo fólk þorir varla
að standa á sinni trú og meiningu.
Það vilja ahir faha í hópinn. Þetta
viðhorf hefur eyðilagt meira en góöu
hófi gegnir.
Söfnuðurinn hér í Eyjum er rótgró-
inn eftir 70 ára starf. En svo um dag-
inn keyptum við stærsta samkomu-
hús bæjarins og þá risu upp alveg
ótrúlegar öldur. Fólki fannst sér eins
og ógnað.“
Frelsaðistníu ára
- Hvenær ákvaðst þú að ganga í
hvítasunnusöfnuðinn?
„Þegar ég var níu ára. Þá var ég á
samkomu ásamt nokkmm öðmm
unghngum. Prédikarinn talaði um
að frelsast og gefast Jesú Kristi. Þetta
gerði ég og þá kom inn í mig þessi
geysilega djúpi friður. Mér fannst ég
ekki snerta jörðina, mér fannst ég
svífa. Þegar ég hljóp heim var þessi
hrifning og upplifun svo sterk að ég
játaði hiklaust og sagði foreldmm
mínum að ég hefði frelsast. Þetta
spor varð nýtt upphaf í mínu lífi.
Ehefu ára gamah tók ég svo nið-
urdýfingarskím."
- Hefur þú orðið fyrir frekari trúar-
legri reynslu eða opinberunum af
einhveiju tagi?
„Já, ég hef orðið fyrir trúarlegri
reynslu. Ég hef hlotið þá náðargjöf
að mig hefur gjaman dreymt fyrir
því sem Guð vih að ég geri. Ég vissi,
áður en ég eignaðist konu mina, hver
hún yrði. Það var löngu áður en
nokkrar tilfinningar til hennar voru
farnar að bærast í mér. Og ég vissi
hvað ég myndi eignast mörg börn.
Þegar ég var sjö, átta ára gamall
sváfum við saman í herbergi, nokkr-
ir bræður. Eina nóttina vaknar bróð-
ir minn og sér hvíta veru standa yfir
mér með útréttar hendur. Hann varð
yfir sig hræddur og gróf sig í sængina
því hann hélt aö hann hefði séð
draug. Hann beið lengi en kíkti svo
aftur. Enn sá hann vemna standa
þarna yfir mér. Hann gróf sig aftur
niður en þegar hann leit upp í þriðja
skiptið var hún horfin. Ég held að
þetta sé nákvæmlega það sem stend-
ur í ritningunni að þín vegna býð-
ur hann út englum sínum til þess að
gæta þín...“. Þetta hefur verið engill.
Svo gerist eitthvað þegar ég er að
undirbúa prédikun. Þegar ég geri það
leggst ég á bæn og bið Guð að gefa
mér orð. Þá eins og kviknar hugsun
innra meö mér og það er eins og ég
komist ekki út úr henni, fari ekki frá
henni. Hún er ásækin. Ég var ekki
að flytja þessa prédikun á skírdag til
þess að verða vinsæll eða þekktur.
Þetta er boðskapur sem Guð vill að
þjóðin taki afstöðu til og viti um.“
- Á samkomum hjá hvítasunnu-
mönnum lætur hinn almenni sam-
komugestur meira á sér bera heldur
en tíðkast í þjóðkirkjunni. Menn loka
gjaman augunum, hefja hendur til
himins og biðja hástöfum. Er þetta
árangursríkara til þess aö nálgast
Guð sinn?
„Þetta er ekki spurningin um að
nálgast Guð, heldur um að tjá sig við
hann. Þú vilt taka utan um þann sem
þú elskar. Þú horfir ekki bara á
hann. Þetta er tjáningarmáti. Við
elskum Guð en óttumst hann um leið
og viljum ekki gera gegn hans vilja.
Kristin trú er játningartrú.
íslensku þjóðinni er kennt að hún
sé kristin, alveg sama hvað hún geri.
Þetta samþykkjum við ekki. Það eru
orðin þín og verkin sem tala.“
- Eruþátilheiðingjarmeðalokkar?
„ Já, já, ég lít á íslensku þjóðina sem
heiðna þjóð. Heiðingi er í mínum
huga ekki einhver sem er fordæmdur
eða einhver sem Guð elskar ekki,
heldur sá sem ekki þekkir."
Ekki ríkur að
gulli né silfri
Snorri varð forstöðumaður hvíta-
sunnusafnaðarins í Vestmannaeyj-
um 1983. í söfnuöinum eru nú 93 en
heldur hefur farið fækkandi í honum
á síðari árum vegna þess að nokkrar
fjölskyldur hafa fiust upp á land.
Starfið hefur verið blómlegt og nú
nýlega festi söfnuðurinn kaup á
Samkomuhúsi Vestmannaeyja.
Snorri segir þó að hvítasunnusöfn-
uðurinn í Vestmannaeyjum sé ekki
ríkur að gulli né silfri. Starfið sé fjár-
magnað þannig að hver meðlimur
gefi tíunda hluta af tekjum sínum.
LAUGARDAGUR 17. APRÍL 1993
39
„Fólki finnst þetta hár skattur. Við
getum huggaö það með því að þeir
sem hafa upplifað Krist detta úr 20
prósent skatti í 10 prósent skatt, því
að tóbak, áfengi og skemmtanir taka
allt að 20 prósent teknanna í toll.“
- Er forstöðumaðurinn á góðum
launuhi?
„Já, ég held að 130 þúsund á mán-
uði séu ágæt laun.“
- Ef við víkjum aðeins aö messunni
margumræddu; áttirðu von á að hún
ylli þvíliku fjaörafoki sem raun bar
vitni?
„Nei, alls ekki. Ég notaði kannski
stór orð aö því er fólki fannst. Ég
tæpti á atriðum sem ég sé að eru
neikvæð í þjóðfélaginu. Ég kalla
þetta spillingu og ég kalla þetta spor
djöfulsins. Af því að ég oröa þetta
svona fer allt af stað.
En ég er rólegur yfir þessu og er
nokk sama hvað fólk segir. Ég virði
skoðanir annarra en ég þarf ekki að
vera sammála þeim. Mér finnst alveg
hrikalegt, ef við tökum fóstureyðing-
amar, hve margt hefur verið á huldu
um þær. Fólk er ekkert að hugsa um
hvernig þær eru framkvæmdar,
hvernig konunni líður sem hefur far-
ið í þetta. Hún er send inn að morgni
og kemur aftur heim seinni part
sama dags. Þess eru dæmi að stúlkur
hafa farið í fóstureyðingu án þess að
foreldrarnir hafi vitað. Félagslegur
þrýstingur, bæði frá læknum og öðr-
um, hefur ýtt á þær.“
- Er það ekki enn til að auka á van-
líðan þeirra ef þær eru fordæmdar
opinberlega?
„Nei, það held ég ekki. Jesús Krist-
ur fyrirgefur synd. Þú þarft að vita
hvað er synd til þess að geta snúið
frá henni. Þegar konan á í erfiðleik-
um og henni finnst veröldin hrunin,
þá kemur til þessi uppbyggjandi
kraftur fyrirgefningarinnar. Það sem
vantar inn í íslensku þjóðina er aö
þær konur, sem hafa veriö ginntar í
fóstureyðingu, hljóti lækningu frá
Guöi. Þess vegna prédika ég og
skammast mín ekkert fyrir það.“
Vinum mínum brá
- Gerðirðu kannski í því að koma
við kaunin þegar þú fluttir ræðuna?
„Nei, ég veit að ég nota stundum
stór orð. Ég spurði vin minn þegar
hann hringdi í mig og bað mig að
tala, hvort hann vissi hvað hann
væri að gera. Ég sá það á vinum
mínum við guðsþjónustuna að þeim
brá. En ég var allan tímann að reyna
að milda þetta. Ég var með ýmsa
punkta sem ég sleppti, svo sem kyn-
villu. Ég ætlaði líka að benda á að
spíritistar em nú að sækja í sig veðr-
ið og telja sig aldeihs flytja fagnaðar-
erindiö. Þetta eru þættir sem eru við-
urkenndir í þjóðlífinu og kirkjan
þorir ekki að nefna eða vara við.
Biblían varar við þessu.“
- Hver er afstaða þín til samkyn-
hneigðar?
„Samkynhneigð er ekki til. Það er
til kynvilla, sem er argasti sóöaskap-
ur. Þetta er siðblinda. Ég set þetta
þannig upp: Það er ný siðfræði í
gangi hjá okkur. Hún er fólgin í því
aö það er allt leyfilegt. Þegar allt er
leyfilegt, þá ert þú þinn eigin Guð
og þú ákveður sjálfur hvað hentar
þér. Svo fer fólk út í þetta frjálsa
kynlíf, eins og ég kalla það. Það er
búið að lesa sér til og sjá þetta í
myndum. Svo fer þaö að prófa og þá
verður það fyrir miklum vonbrigð-
um. Það heldur að eitthvað sé að sér
og þá er farið að leita og leita og leita.
En viökomandi finnur ekki það sem
hann heldur að hann eigi að finna.“
- Ertu andvígur kynfræðslu, til
dæmis í skólum?
„Nei, alls ekki. En ég vil ekki hafa
hana svona siðlausa og ekki með
þeim formerkjum sem nú eru. Hún
á ekki að vera svona mikið bundin
við getnaðarvamir. Þetta er alvarleg
athöfn og fólk á að bera fulla ábyrgð
á henni og þeim ávöxtum sem hún
kann að bera. Þeir eiga ekki að lenda
í ruslatunnunni."
Vald til að bannfæra?
- Guðfræðingar hafa sagt að ýmis
ummæli þín í prédikuninni hafi verið
í ætt við bannfæringu. Hefur þú vald
til að bannfæra?
„Bannfæring er útskúfun og ég var
ekki að útskúfa. Ég hugsa um orð
Krists, sem hann segir við lærisveina
sína, að.það sem þið leysið á jörðu,
það er leyst á himni, og það sem þiö
lokiö á jörðu, það er lokað á himni...“
Ég trúi því að við eigum að nota
þennan kraft Jesú Krists til þess að
stoppa verk djöfulsins, sem í þessu
tilfelli er Sam-útgáfan.
Ég trúi því að frá hjarta mannsins
komi illar hugsanir, morð, hórdóm-
ur, saurlifnaður og fleira. Bibhan
talar um þetta og Jesús Kristur vill
hreinsa syndugt hjarta. Ég er sakað-
ur um atvinnuróg af því að ég for-
dæmi tiltekna atvinnu. Sumir menn
hafa atvinnu af því að selja eiturlyf.
Ég fordæmi það líka. Er það atvinnu-
rógur? Vændi er kahað atvinna. Ég
er á móti því. Er það atvinnurógur?
Þetta orð segir mér ekki neitt.“
- Nú hefur ýmis atriði borið á góma
sem þú hefur lýst vanþóknun þinni
á. Hversu mikið vald hefur þér verið
gefið?
„Guð hefur gefið mér það vald að
ég má taka mark á hans orði, ég má
láta hans orð virka í mínu lífi og ég
má segja öðram frá. Eins og hann
segir: „Kennið þeim að halda allt það
sem ég hef boðið yður.“
Mig undrar það stundum að við
erum sökuð um að setja okkur á ein-
hvern stall, að við teljum okkur betri
en aðra. Þetta er mikill misskhning-
ur. En það er náðarverk að vera
Guðs útvalinn."
- Ert þú guðs útvahnn?
„Já, ég er það. Þaö er vegna þess
að ég tek mark á Guðs orði. Biblían
talar um að margir séu kahaðir en
Snorri og Hrefna Brynja með heimilíshundinn Fróða.
DV-myndir GVA
fáir útvaldir. Hver er munurinn? Þú
heyrir prédikunina en hvað gerirðu
með hana? Hafnarðu henni eöa hlýö-
ir þú henni? Um leið og þú ferð að
hlýða Guðs orði ertu útvahnn. En ég
er laus við að þykjast vera betri en
aðrir.“
- óttast þú að sú eldmessa sem þú
fluttir í útvarpið á skírdag verði til
þess aö slíta því samstarfi sem verið
hefur milli hinna ýmsu deilda kirkj-
unnar?
„Nei, nei, þá finnst mér þeir ekki
þola mikið. Hvað megum við þola frá
th dæmis mönnum þjóðkirkjunnar
ef við emm alltaf sökuð um að snið-
ganga kærleika Krists? Ég held að
þeir sem hlustuðu á þessa ræðu mína
hafi heyrt hvað Kristur gerir. Hann
er með frelsandi náð og frelsandi
orð. Ég gaf fólki það beint í æð.
Hins vegar finnst mér kirkjan
óskaplega máttlaus í því að berjast
gegn spilhngunni. Ég er ekki sam-
mála þeirri kenningu aö við eigum
að leyfa öllu að vaxa upp, óheftu.
Þjóðkirkjan þjónar alls ekki því hlut-
verki sem hún ætti að þjóna. Ég vil
sjá hana fyllast af heilögum anda og
krafti. Ég vh sjá prestana þora að
standa upp og tala um djöfulinn. Ef
við tökum djöfulinn út úr Biblíúnni
þá missir koma Jesú Krists og dauði
hans á krossinum algerlega tilgang
sinn. Ef ekki væri th helvíti, th hvers
þurfa menn þá að frelsast?"
-JSS
Snorri Óskarsson, forstöðumaður hvítasunnusafnaðarins i Vestmannaeyj-
um, segist ekkert skafa utan af hlutunum þegar hann flytur prédikanir sínar.