Dagblaðið Vísir - DV - 12.10.1996, Síða 16

LAUGARDAGUR 12. OKTÓBER 1996 JjV
i6 menning
Sólin kyssti skáldin á Akranesi þegar Ijósmyndari smellti af þeim mynd hjá sjómanninum.
DV-myndir PÓK
ir æskuna að alast upp í,“ segir
Hannes.
Guðrún og Kristján segjast fara á
völlinn þar sem ekki verði hjá því
komist fyrir þá sem ætla að búa á
Skaga.
„Sonur minn fann til þess að
hann væri út undan þar sem hann
hafði ekki nógu mikinn áhuga á fót-
bolta. Ég held að til þess að öðlast
þennan brennandi áhuga þurfi
strákar að vera af Skagaættum og
fæðast með bolta á fótunum," segir
Guðrún.
Gyrði þykir boltinn menga helst
til mikið fyrir menningunni. Ef
leikur er á veUinum þýðir ekki að
hafa upplestur eða sýningu því þá
eru aUir á vellinum, segir hann.
Tilviljanakenndur
flutnmgur
Það var fyrir tUvUjun að Gyrðir
kynntist Skaganum en honum lík-
aði strax vel þar. Kristján kom fyrst
á Skagann með vini sínum og skoð-
aði hús sem vinur hans ætlaði að
kaupa. Það endaði svo að hann
keypti húsið sjálfur. Nú dundar
Kristján sér við að gera upp gamalt
hús á Suðurgötunni sem hann hefur
málað eldrautt. Hann er með vinnu-
stofu sína í risi hússins, í mjög nota-
legu herbergi.
Kristín fluttist frá Þýskalandi
árið 1979 á Akranes þegar eiginmað-
Þar sem andinn
kemur yfir menn
Kristín Steinsdóttir sækir kraft í Snæfellsjökul.
„Ég smitast aldrei af fótboltaá-
huganum. Mér er það ljóst að hann
mengar meira en sementsverk-
smiðjan. Fótboltinn dregur slæðu
yfir andlegt líf á Skaganum og það
menningarlíf sem verið er að reyna
að halda uppi,“ segir Gyrðir Elías-
son rithöfundur sem sestur er að á
Akranesi. Sex rithöfundar hafa
komið sér vel fyrir á Akranesi.
Helgarblaðið tók hús á fimm þeirra,
þeim Gyrði Elíassyni, Kristínu
Steinsdóttur, Kristjáni Kristjáns-
syni, Hannesi Sigfússyni og Guð-
rúnu Eiríksdóttur, og bað þá að
rekja ástæður þess að þeir ákváðu
að flytjast frá Reykjavík til fótbolta-
bæjarins. Auk þeirra býr rithöfund-
urinn Gunnlaugur Haraldsson á
Akranesi en hann var ekki við.
Ólíkar ástæður voru
nefndar til sögunnar en all-
ir voru sammála um að
mjög þægilegt væri að
sinna ritstörfum á Akra-
nesi og bærinn væri yfir-
höfuð góður staður til bú-
setu. Tilviljun réð því í
mörgum tilvikunum að
skáldin fluttust á Skagann
en i öðrum tilfellum réð
ósk um að flytjast út fyrir
bæinn en ekki of langt frá
höfuðborginni. Sumir hafa
tekið upp þann sið inn-
fæddra Akurnesinga að
skella sér á völlinn en öðr-
um verður ekki hnikað.
Gyrðir er einn þeirra sem
telja knattspyrnuna menga
menningarlif á Skaganum.
Kann ekki við mig
í Reykjavík
Gyrðir Elíasson flutti á
Akranes fyrir tveimur
árum og býr á Lerkigrundinni þar
sem stutt er í útivistarsvæði Akur-
nesinga, skógræktina. Blaðamanni
var boðið í vinnuherbergi Gyrðis í
kjallaranum. Þar hefur hann komið
sér vel fyrir með tölvuna sina og
bækurnar og þar fær skáldgáfa
hans að njóta sín. Gyrðir er alinn
upp á Sauðárkróki og hann kann
betur við sig utan við ys og þys
borgarinnar.
„Ég kann alls ekki við mig í
Reykjavík því að þar er mjög erfitt
að komast í beint samband við land-
ið. Mér gengur betur að skrifa
héma heldur en í bænum og hef til
þess næði en Akranes er í hæfilegri
fjarlægð frá Reykavík,“ segir Gyrð-
ir.
Kristján, Hannes og Guðrún taka
í sama streng og segja að það sé
mjög auðvelt að sitja við skriftir á
Akranesi og þeim gangi betur að
vinna þar. Til að byrja með fannst
Kristínu þrengja að sér en það lag-
aðist með tímanum.
„Við vorum eiginlega búin að fá
okkur fullsödd af borginni. Við vor-
um á leiðinni norður á Akureyri en
millilentum hérna,“ segir Kristján.
Knattspyrna
mengar meira en
Sementsverksmiðjan
En hvemig líkar andans mönnum
að búa í bæ þar sem knattspyman
er ofar öllu?
„Ég horfi á knattspyrnuna í sjón-
yarpinu en ég nenni ekki á völlinn.
Ég dáist að því hvemig bærinn býr
að ungviðinu sem er að alast upp.
Það eru vellir alls staðar þar sem
krakkamir geta æft sig. Akranes-
bær er eitthvert besta umhverfi fyr-
ur hennar fékk vinnu hjá
Járnblendifélaginu á
Grundartanga. Hún hefur
hreiðrað um sig í stóm
einbýlishúsi á Vesturgöt-
unni. Blaðamanni var boð-
ið í sólskálann sem er vin-
sælasta vistarveran í hús-
inu. Hjónin fluttu heim frá
Þýskalandi með tvö börn
og Kristín fór að kenna í
Fjölbrautaskóla Vestur-
lands.
Guðrún og eiginmaður
hennar leituðu sér að
starfi eftir að þau útskrif-
uðust úr Háskólanum og
fengu bæði störf við hæfi á
Akranesi árið 1981. Þau
búa á Brekkubrautinni, í
litsterkri og fallegri íbúð.
Hannes fluttist á Skag-
ann frá Noregi fyrir átta
árum þar sem húsnæði var
ódýrara þar en í Reykja-
vík. Hann hefur komið sér
fyrir í Vallholtinu í fal-
legri íbúð og frá þeim þrem
er stutt í útivist í nágrenni
fjörunnar. Þó tilviljanir hafi ráðið
búsetunni eru allir ánægðir.
Nálægð við
náttúruna
Nálægðin við náttúruna er oft
nefnd til sögunnar sem eitt af þvi já-
Gyrðir Elíasson í afdrepi sínu í kjallaranum.