Dagblaðið Vísir - DV - 12.10.1996, Qupperneq 28

LAUGARDAGUR 12 OKTÓBER 1996
28 sérstæð sakamál
Konan sem hvarf
Dennis Liddle var fjörutíu og
tveggja ára, en konan hans, Felic-
ity, þrjátíu og sex ára. Þau höfðu
verið gift í sextán ár og áttu eina
dóttur, Gail. Hjónaband þeirra
hafði verið allgott framan af, en nú
var sem þau væru orðin dálítið leið
hvort á öðru. Hver dagurinn í sam-
búð þeirra var öðrum líkur.
En skyndilega tók líf Dennis
breytingum. Hann kynntist
Maureen Foster, og þá var eins og
ferskur andblær léki um hann.
Hún var að vísu ekki sérstaklega
lagleg, en þaö varð heldur ekki um
Húsið þar sem Liddles- fjölskyldan bjó.
Dennis sagt að hann væri eins og
grískur guð. Hann hafði þó yfir að
ráða nokkrum persónutöfrum, og
nú beitti hann þeim til hins
ýtrasta.
Maureen Foster hafði komið sér
vel fyrir. Hún var ógift, átti hús og
bíl og gekk í dýrum fótum. Það
eina sem hana vantaði var eigin-
maður. Og nú leit út fyrir að hún
gæti bætt úr því.
Meginástæðan til þess að hún
hafði verið ein síns liðs jafn lengi
og raun bar vitni var offituvanda-
mál, en Dennis Liddle sagði henni
að hann elskaði „hvert kíló-
gramm“, jafnvel þau sem hún gæti
verið án. Hann væri jú sjáifur ekki
nein auglýsing fyrir megrunarlyf.
Grunsemdir
Eftir sextán ára hjónaband er
fólk orðið nokkuð glöggskyggnt á
flest í fari maka sinna og greinir
Maureen Foster.
ýmislegt sem ókunnugir myndu
vart veita eftirtekt. Það leið því
ekki á löngu þar til Felicity taldi
sig sjá verulega breytingu á Denn-
is. Og þar kom að hún þóttist viss
um að hann væri henni ótrúr. í
stað þess að bera það á hann greip
hún til þess ráðs að kaupa sér ný
föt, fara á snyrtistofu og reyna á
annan hátt að gera sig meira aðlað-
andi.
Það reyndist þó um seinan.
Dennis var þegar orðinn það tengd-
ur Maureen, að það var sem hann
sæi ekki þá breytingu sem var að
verða á konu hans.
Um hálfu ári eftir að Dennis
kynntist Maureen var hann farinn
að vera að heiman í tvær til þrjár
nætur í viku. Hann skýrði fjarvist-
ir sínar þannig fyrir konu sinni að
hann þyrfti að ferðast mikið því
hafin væri ný söluherferð hjá fyrir-
tækinu sem hann vann hjá, en það
hafði rafmagnsvörur á boðstólum.
Sagðist hann búa á hótelum í ýms-
um borgum og bæjum. En í raun-
inni var hann heima hjá Maureen í
húsi hennar í Cambley Close í
Nottingham þessar nætur.
Loks kom þar að Felicity gat
ekki lengur látið sem allt væri með
felldu. Hún sagði manni sínum að
hún grunaði hann um framhjáhald.
Hann tók því illa, lét sem það væri
hugarburður hjá henni og sagði að
hann ætti það vart skilið að hún
brigslaði sér um slíkt.
Kom og fór
Daginn sem Felicity bar manni
símnn á brýn að hann væri búinn
að fá sér hjákonu fór hann að heim-
an, en sagði áður að hann kæmi
eftir tvo daga. Þeir urðu hins vegar
ellefu, og þegar hann sneri þá loks
heim var það til að taka saman
föggur sínar og hverfa á braut. Með
tárin í augunum bað Felicity hann
að fara ekki, en hann fór án þess
svo mikið sem kveðja hana.
Erfiður tími tók nú við hjá þeim
mæðgum. Dennis lét ekki til sín
heyra og lagði þeim ekki til eyri til
eins eða neins. En þá fyrst þótti
Felicity keyra um þverbak þegar
hann gleymdi afmælisdegi Gail. Þá
breyttist blendin afstaða hennar til
hans í hatur.
En margt getur breyst á skömm-
um tíma og nú var svo komið að
samband þeirra Dennis og
Maureen var ekki lengur það sem
það hafði verið. Hún var komin á
þá skoðun að það hefði ekki verið
hún sem hann hafði rennt svo hýru
auga til, heldur peningar hennar.
Hann eyddi sínu kaupi jafnharðan
og lagði ekkert til sameiginlegrar
framfærslu þeirra. Þegar þau höfðu
búið saman í tæpt eitt og hálft ár
sagði Maureen að nú væri nóg
komið. Hún bað hann að taka sam-
an föggur sínar og fara. í fyrstu
hélt hann að henni væri ekki al-
vara og fór til vinnu eins og venju-
lega. En þegar hann kom heim um
kvöldið sá hann að Maureen hafði
verið alvara því hann kom að fögg-
um sínum á tröppunum.
„Fæ ég tesopa?"
Dennis hugsaði sig ekki lengi
um áður en hann tók þá ákvörðun
að leita á náðir Felicity. Hann
barði að dyrum hjá henni og þegar
hún opnaði sagði hann brosandi:
„Fæ ég tesopa?" Honum til mikillar
undrunar var svarið nei, og hurð-
inni var skellt á nefið á honum.
Hann barði aftur að dyrum, en í
þetta sinn var ekki lokið upp fyrir
honum. Hins vegar opnaði Felicity
glugga á efri hæðinni og sagði:
„Farðu, eða ég kalla á lögregluna!"
Dennis Liddle fékk sér herbergi
á ódýru gistuhúsi í gömlu heima-
borginni, Manchester. Þar reyndi
hann að ráða fram úr vanda sínum.
Innan skamms komst hann að
þeirri niðurstöðu að þar eð hann
væri enn kvæntur Felicity væri
hús þeirra hjóna við Lincoln Road
sameign þeirra, og hann ákvað að
gefast ekki upp fyrr en hann fengi
að búa í því.
Næst þegar hann kom að húsinu
var enginn heima, en á útihurðinni
var miði með boðum til hans sem
gerðu ljóst að hann væri ekki vel-
ko::iinn. Aftur sneri hann til hót-
elsins. Eftir nokkra umhugsun
komst hann að því að til lítils
myndi vera að reyna að ná sínum
hluta sameignarinnar með því að
leita á náðir dómstóla. Slíku máli
myndi hann vafalítið tapa.
„Lausnin"
Að lokum sá Dennis aðeins eina
leið út úr ógöngunum. Felicity yrði
að deyja. Þá fengi hann tvennt,
húsið og yfírráðaréttinn yfír Gail.
Þar sem ekkert lá hins vegar fyrir
um að Felicity væri á leiðinni úr
þessum heimi ákvað hann að
hjálpa henni yfir mörkin. Og til
þess að tryggja að hann yrði ekki
dæmdur fyrir morð skyldi hann
láta líkið hverfa. Enginn fengi dóm
fyrir morð nema hægt væri að sýna
fram á að viðkomandi hefði verið
myrtur, og það yrði ekki gert án
líks.
Dennis gerði áætlun. Hvað gerð-
ist nóttina sem hann fór inn í hús
þeirra hjóna veit enginn með vissu.
Gail sagði svo frá síðar að hún
hefði vaknað við þrusk og óp um
miðja nótt, en svo hefði strax kom-
ist á kyrrð og þá hefði hún sofnað
á ný.
En morguninn eftir þegar hún
kom niður í eldhús til að fá sér
morgunmat var það ekki móðir
hennar sem stóð þar, heldur faðir
hennar. Þegar hún spurði hvar
móðir hennar væri var svarið það
að hún hefði yfirgefið þau bæði og
kæmi ekki aftur.
Gail trúði föður sínum ekki, en
lét á engu bera og fór í skólann.
Brotnaði saman
Gail hafði ekki verið lengi í skól-
anum þennan morgun þegar hún
féll saman. Var það skömmu fyrir
löngu frímínúturnar. Ritari skóla-
stjóra fór með hana inn á skrifstofu
sína og þar fékk hann að heyra
hvað gerst hafði á heimilinu. Hon-
um fannst sá kostur bestur að
hringja í lögregluna, og var Gail nú
færð niður á lögreglustöð, þar sem
Gail og Felicity.
hún varð að segja alla söguna upp
á nýtt.
Þegar Dennis var yfirheyrður
stóð hann fast á því að kona hans
hefði ákveðið að yfirgefa heimilið.
Kvaðst hann ekki vita hvert hún
hefði farið. Rannsóknarlögreglu-
mennirnir trúðu honum ekki, enda
gaf frásögn Gail af ósætti hjónanna
og atburðum næturinnar tU kynna
að eitthvað voðalegt hefði gerst.
Dómari veitti heimild til húsleit-
ar. Kom þá í ljós að ekkert af fötum
Felicity eða öðrum persónulegum
munum var horfið. Hefði hún farið
af heimilinu, eins og maður hennar
sagði, hlaut hún að hafa farið nær
allslaus. Var Dennis nú tekinn til
annarrar yfirheyrslu, en jafnframt
hófst mjög nákvæm leit í öllu hús-
inu.
Niðurstaða fyrir rétti
Þrátt fyrir leitina í húsinu og
garðinum fannst ekkert lík. Það
leit hins vegar út fyrir að Dennis
hefði gert hreint í ýmsum herbergj-
um. Voru tæknimenn nú kvaddir á
vettvang og tókst þeim að finna
litla blóðbletti, bæði í eldhúsinu og
anddyrinu. Þá leiddi leit í farang-
ursgeymslu bíls hans í Ijós örsmáa
blóðbletti. Rannsókn á þeim sýndi
að þeir voru allir i sama blóðflokki
og blóð Felicity.
Málið kom fyrir sakadóm í Man-
chester í október 1985. Dennis
Liddle virtist mjög öruggur með sig
og ekkert í fasi hans gaf til kynna
að hann óttaðist að fá dóm fyrir
morðið á konu sinni, enda var
hann viss um að án líks yrði ekkert
fullyrt um morð.
Dennis var spurður um margt í
réttinum og þar lýsti hann því enn
einu sinni yflr að kona hans, Felic-
ity, hefði farið af heimilinu og vissi
hann ekki hvar hún væri. Kvið-
dómendur hlýddu á frásögn hans,
en ekki varð ráðið af viðbrögðum
þeirra hvort þeir trúðu honum eða
ekki.
Að málflutningi loknum drógu
kviðdómendumir sig í hlé. í fimm
klukkutíma sátu þeir á rökstólum,
en síðan lýsti formaðurinn yfir því
að Dennis Liddle hefði verið sekur
fundinn. í framhaldi af þeim úr-
skurði kvað dómarinnn upp lífstíð-
ardóm.
Allt bendir til að Dennis Liddle
hafi myrt konu sína, og þess vegna
varð niðurstaða réttarhaldanna sú
sem raun bar vitni. Sú skoðun
hans að enginn yrði dæmdur fyrir
morð ef ekkert lík fyndist reyndist
því röng. Og líkið hefur aldrei
fundist. Aðeins einn maður í heim-
inum getur vitað hvar það er,
Dennis Liddle.
Dennis Lidde, en- dómurinn hefur
þá ekki breytt þeim ásetningi að
segja ekki til þess.
Málið vakti athygli á Englandi,
ekki aðeins vegna þess að sakborn-
ingurinn var sekur fundinn þótt
ekkert lík fyndist, heldur einnig
vegna þess að áhorfandi að öllum
þessum atburður var ung stúlka
sem sat í raun eftir munaðarlaus.
Móðirin var horfin, sögð myrt, og
faðirinn kominn á bak við lás og
slá.