Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.1996, Blaðsíða 30

Dagblaðið Vísir - DV - 07.12.1996, Blaðsíða 30
LAUGARDAGUR 7. DESEMBER 1996 » sérstæð sakamál Lokiö er í Danmörku rannsókn á og dómsuppkvaöningu í sakamáli sem hefur líklega vakið meiri at- hygli þar en nokkurt annað saka- mál um áratuga skeið. Sakboming- urinn var rúmlega fertug kona, læknirinn Elisabeth Wæver, en sak- imar sem á hana voru bomar vom að hafa kveikt í húsi á Borgundar- hólmi með þeim afleiðingum að þar dóu af bmnasáram eða á annan hátt fertug hjúkrunarkona, Birgit Holm Hansen, og tveir synir henn- ar, Hinrik, fjögurra ára, og Sören, sjö ára. Margt af því sem fram kom við rannsókn málsins vakti gmn- semdir um að Wæver læknir kynni að vera ekki heil á geöi en við geð- rannsókn kom þó ekkert fram sem benti til þess að svo væri. Sýna grunsemdir um andlega vanheilsu jafnvel enn frekar en margt annað hve óvenjulegur og óhugnanlegur glæpurinn var og þótti ýmsum sem lokaorð Wæver í málinu ýttu á ný undir þann gran. Fyrir rúmu ári Braninn í Rönne á Borgundar- hólmi varð aðfaranótt 28. ágúst í fyrra en að kvöldi þess dags var Wæver handtekin á heimili sinu við Kronprinsensvej á Friðriksbergi. I rúmt ár neitaði hún að segja auka- tekið orð um hvað gerðist nóttina örlagaríku. Fyrir réttinum í ár var þessu þó öðruvísi farið. Þá „ultu orðin bók- staflega út úr henni“, svo notuð sé lýsing dansks blaðamanns sem var við réttarhöldin. Hvað því olli er eitt af þvi vandskýrða við óhugnan- legasta morðmáli í sögu Borgundar- hólms. Ein af ásæknustu spurningunum var sú hvort Elisabeth Wæver myrti sjö ára dreng með köldu blóði til þess að hindra að hann gæti borið vitni gegn henni. Önnur spurning sem ofarlega var á baugi var hvort hin ákærða hefði myrt nánustu ættingja mannsins sem hún elskaði til að hefna sin á honum fyrir að hafa snúið baki við henni eða til þess að auka líkumar á að hann tæki upp fyrra samband við hana. Þá var það líka ofarlega í huga margra hvort hin ákærða hefði gert sér grein fyrir því hvað hún var sökuð um. Sjálfsvíg skýring hennar Þegar Elisabeth Wæver var hand- tekin á heimili sínu fannst þar blað sem á stóð: „Minnisblað fyrir Borg- undarhólm". Á því voru taldar upp pillur, uppleystar í vatni, gúmmí- teygja, slanga, hanskar, rakvélar- blað og fleira, en að auki stóð þar „loft“. í réttinum í Tinghuset við Stórat- org í Rönne spurði saksóknarinn ákærðu: „Hafðirðu í hyggju að sprauta lofti í æð á Birgit Holm Hansen?" Ákærða svaraði því þá til að um hefði verið að ræða „uppskrift að sjálfsvígi". Svo bætti hún við: „Líf mitt var í uppnámi eftir að Bent sneri við mér baki. Ég hélt þetta ekki út lengur. Ég sagði honum í símann að ég ætlaði að fyrirfara mér í hílnum mínum en brast kjark til þess. í staðinn ákvað ég að stytta mér aldur á Hammerknuden á Borg- undarhólmi og nota til þess eitt eða fleira af því sem nefnt er á seðlin- um.“ „Er sannleikurinn ekki sá að þú fórst til Borgundarhólms til þess að myrða konuna sem þú varst að keppa við og hörnin hennar?" spurði saksóknarinn þá. „Nei, ég fór þangað af því Birgit bað mig að koma. Hún hafði fundið annan mann og hafði frétt að ég væri ráðagóð.“ Týnda bráfið Elisabeth Wæver skýrði svo frá í réttinum að hún hefði farið til Borg- undarhólms í vikunni áður en at- burðurinn voðalegi gerðist. Þar sagðist hún hafa leikið tennis með lækninum Bent Brandt Hansen, eig- inmanni Birgit og fóður drengjanna tveggja, en árið 1994 kynntust þau Elisabeth og stóðu þau á eftir í ást- arsambandi sem lýst hefur verið sem „áköfu“. í þessari ferð hitti hún einnig Birgit og drengina tvo. Þar segist hún hafa komist að því að Birgit hafi verið orðin ástfangin af öðrum manni og hafi það leitt til þess að hún hafi skrifað sér bréf nokkrum dögum síðar og beðið sig um að koma í heimsókn þann 27. ágúst, meðan Bent væri í Kaupmanna- höfn. Aðspurð svaraði Elisabeth: „Bréf- ið á ég ekki lengur. Birgit krafðist þess að ég póstlegði það með svar- bréfi mínu.“ Klukkan átta að kvöldi þess 27. ágúst fór Elisabeth flugleiðis til Borgundarhólms. Hún segist hafa farið í stutta gönguferð áður en hún Bent Brandt Hansen. Elisabeth Wæver við komuna í réttarsalinn. ' ■: ... : henni. Þá hafði hún baðað sig allsnakin á ströndinni fyrir framan Fredenshorgarhótelið en síðan greitt sér og lagað útlit sitt á kvennasnyrtingunni þar. Sömuleið- is hafði hún hringt á Herlevsjúkra- húsið og sagst koma tveimur tímum of seint til vinnu. Sören dó ekki strax þótt mikið brenndur væri. Hann gat talað fyrstu tvo tímana eftir að hann fannst. Læknirinn Kirsten Laursen, sem annaðist hann þá, segir að hann hafi haft orð á því að hafa misst alla tilfinningu í handleggjun- um. Og þegar hann hafi verið spurð- ur að því hverjir væru i húsinu hafi hann sagt: „Litli bróðir minn, mamma og hún sem kveikti í.“ Faðir Sörens, Bent, sat yfir hon- um þann mánuð sem hann lifði og á þeim tíma fékk hann aðeins meðvit- und skamma hríð en gat þá ekkert sagt sem skipti máli. bjór sem hin ákærða hafði sagt að hún heðfi drukkið þetta kvöld. Verjandinn, Thomas Rördam, fjallaði í réttinum um þunglyndi skjólstæðings síns og hugleiðingar um sjálfsvíg. Reyndi hann að gera lítið úr minnisblaðinu og sagði að hefði það í raun verið „uppskrift að morði“ hefði Elisabeth fleygt því en ekki látið það finnast heima hjá sér. Þá vék hann að geðrannsókninni sem leitt hefði í ljós að skjólstæðing- ur sinn væri „skynsöm, vel starfs- hæf og sjálfsörugg“. „Ekkert liggur fyrir sem talist getur sönnun þess að skjólstæðing- ur minn sé sekur. Ég tel að Birgit hafi dáið af taugaáfalli vegna brun- ans en ekki af morfíninu. Þá tel ég að ekki megi leggja of mikið upp úr orðum Sörens. í því ástandi sem hann var þegar að honum var kom- ið tel ég að hann hafi ekki vitað hvað hann var að segja.“ Inni í stofunni var allt brunnið sem brunnið gat. Húsið við Helsevej 10. fór að húsinu við Helsevej 10. Þegar Birgit hafi opnað fyrir sér hafi hún virst þreytuleg. Þær hafi farið inn í stofu en þar hafi Sören þá legið sof- andi á dýnu. Lýsingin á því sem gerðist „Ég ráðlagði Birgit að halda áfram að búa með Bent þvi skilnað- urinn fengi mikið á bömin,“ sagði Elisabeth. „Eftir það sofnaði hún. Ég reyndi líka að sofna því ég ætl- aði að fara með flugvél snemma næsta morgun.“ Elisabeth segir Sören hafa vakn- að. Hann hafi langað til að hún læsi fyrir sig sögu og það hafi hún gert. Svo hafi Hinrik vaknað en hann hafi hins vegar sofnað fljótlega aft- ur. „Þá gengum við Sören fram í stofu en sáurn þá nokkuð hræðilegt. Birgit sat í stólnum sínum, umlukin logum. Hvemig það gat kviknað í henni án þess að hún sýndi nokkur viðbrögð get ég ekki skilið. Hún sat bara þarna og líktist brennandi beinagrind. Ég ætlaði fram í eldhús að sækja vatn en komst ekki fram hjá logun- um. Ég bað Sören að sækja hjálp og spurði hvort hann gæti hringt í 112. En þegar hann ætlaði að fara til móður sinnar læsti eldurinn sig í hann. Mér tókst að ná í hann, koma honum út í garð og ná honum úr brennandi buxunum. Ég leitaði brunasára á honum en sá engin. Ég reyndi líka að finna eitthvað þungt til að brjóta rúðuna í gluggan- um á herbergi Hinriks með en fann ekkert. Þá ákvað ég að sækja hjálp en missti andann, fór að kasta upp og gat ekkert gert.“ Nágrannar komu að brennandi húsinu og sáu Sören liggja skað- brenndan í garðinum. Hinrik var látinn af reykeitrun í rúmi sínu og hafði annar fótleggurinn fest milli rimla. Heim á leið Klukkan níu næsta morgim sett- ist Elisabeth upp í flugvél sem flutti hana til Kaupmannahafnar. Enginn þeirra sem um borð vora minnist þess að hafa fundið reykjarlykt af Dó ekki af eldi og reyk Réttarlæknirinn og prófessorinn Markil Gregersen, sem fram- kvæmdi skoðun á líki Birgit, sagði í réttinum: Birgit Hansen var dáin þegar eldurinn kviknaði. Hefði hún enn dregið andann þegar það gerð- ist hefðum við fundið sótagnir í lungunum og koltvisýring í blóðinu. Hvoragt fannst. Þess í stað fundum við banvænt magn af morfini í lík- ama hennar. Það verður því að líta syo á að það hafi verið það sem varð henni að bana.“ Grégersen lýsti svo þeirri skoðun sinni að Birgit hefðu verið gefnar uppleystar morfinpillur, líklega í Dómurinn Saksóknarinn, Birgitte Vest- bjærg, taldi aftur á móti að Elisa- beth Wæver hefði gengið til verks á meðvitaðan hátt. Hún hefði gefið keppinaut sínum um ástir Bents eit- ur, kveikt í henni og síðan reynt að koma í veg fyrir að hún eða drengirnir kæmust út. Jörgen Harbst frá Brunamála- stofnun Danmerkur bar að eldurinn í húsinu við Helsevej 10 hefði ekki getað breiðst út á þann hátt sem ákærða lýsti, það er við það að Birg- it hefði fallið logandi á gólfið. Kviðdómendurnir tólf voru í þrjár klukkustundir að komast að niðurstöðu. Þeir töldu Elisabeth Wæver seka um það sem hún hafði verið ákærð fyrir. Um hana virtist fara hálfgerður krampi þegar henni varð ljóst hvað hennar gæti beðið. Dómarinn, Preben Kistrup, bað viðstadda að standa á fætur er hann bjó sig undir að kveða upp dóminn: „Því skal rétt teljast að hin ákærða sáeti ævilöngu fangelsi." „Hún fékk ævilangt fangelsi!“ hrópuðu nokkrir fréttamenn, en slíkur dómur hafði ekki verið kveð- inn upp í Danmörku síðan nokkra eftir heimsstyrjöldina síðari. Og nokkrir af þeim sem stóðu fyr- ir utan réttarsalinn þegar Elisabeth Wæver gekk út i bílinn sem beið hennar og gæslumanna hennar hrópuðu: „Dauði læknir! Við gleym- um þér aldrei!“ En hvaða orð lét Elisabeth Wæver falla eftir dómsuppkvaðn- inguna? „Ég skil ekki neitt í því sem ég var dæmd fyrir.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.