Dagblaðið Vísir - DV - 18.12.1999, Síða 32

32 sakamál
L AU GARDAGUR 18. DESEMBER 1999 LlV
Erna Hoffmann.
m

Framhliö hússins.
stundaræði. Hann hefði ákveðið að
gera alvöru úr hótunum sínum.
Fjögur misheppnuð
hjónabönd
En hver var saga þessa manns
sem fengi nú ákæru fyrir að hafa
stytt móður sinni aldur og sprengt
hús fjölskyldu sinnar í loft upp? Sú
lýsing sem fékkst að lokum af Ed-
mund var á þá leið að hann hefði
verið með kvenfólk á heilanum.
Samskipti hans við veikara kynið
höfðu þó ekki orðið honum til fram-
dráttar. Undanfarin ár hafði hann
lifað á atvinnuleysisbótum og pen-
ingum sem móðir hans hafði látið
hann fá þegar hann varð félaus.
Sagt var að Edmund hefði ekki vilj-
að fá sér fasta vinnu því þá hefði
hann orðið að greiða framfærslu-
styrk konunum fjórum sem hann
hafði verið kvæntur en skildi við.
Tvær af þeim voru stúlkur frá
Háldu annað og meira á
ferðinni
Það þykir með nokkrum ólikind-
um hve öflug sprengingin í húsinu
varð. Það líktist í raun meira húsi í
hverfi sem orðið hefur fyrir loftárás
en húsi þar sem gaskútar sprungu.
Ljóst er hins vegar að annað
sprengiefni var ekki notað og hefur
verið haft á orði að það megi verða
ýmsum áminning um hve hættulegt
gas geti verið.
Eins og fyrr segir varð tjón á
nokkrum húsum í næsta nágrenni. í
þeim brotnuðu rúður, hurðir rifn-
uðu af hjörum og veggir gáfu sig.
„Við héldum fyrst,“ sagði Karl
Heinz Rettig, einn nágrannanna,
„að flugvél hefði hrapað hér í bæn-
um.“ Aðeins var þó um að ræða af-
leiðingu þess að nokkrir gaskútar
voru sprengdir.
Er hér var komið var á ný tekið
að ræða við næstu nágranna og þeir
beðnir að gera grein fyrir því sem
þeir vissu um fólkið sem bjó í hús-
inu við Zwingenberger Strasse 11.
Þá kom í ljós að sambúð Edmunds,
móður hans og systur hafði ekki
verið góð. Þau höfðu oft rifist og var
deiluefnið þá peningar. „Þau rifust
alltaf um peninga sem Edmund
heimtaði af mæðgunum," sagði einn
viðmælenda lögreglunnar. „Ef hann
fékk þá ekki hótaði hann að
„sprengja kofann í loft upp“. Stund-
um hafði hann einnig á orði að
hann myndi „brenna ofan af þeim“.
Aðspurðir hvemig þeir gætu haft
slíkar hótanir orðréttar eftir sögðu
grannamir að gluggar á húsinu
hefði títt staðið opnir og því hefðu
þeir ekki komist hjá því að heyra
hvað þar var sagt þegar rifist var.
Er hér var komið var ljóst að lög-
reglan gat ekki litið svo á að Ed-
mund hefði myrt móður sína í
Taílandi. Þá hefði hann líkað viljað
komast hjá því að greiða meðlag
með fjórum bömum sem hann hafði
eignast með eiginkonunum fyrrver-
andi.
Orð móðurinnar
Hin aldraða móðir Edmunds
hafði, að sögn þeirra sem til hennar
þekktu, haft samúð með syni sínum.
Ein vinkvenna hennar sagðist eitt
sinn hafa spurt hana hvers vegna
hún léti son sinn fá peninga. Því
hefði móðirin þá svarað þannig:
„Hann er sonur minn og ég læt
hann ekki standa uppi allslausan
meðan ég get orðið að liði.“
Af þessum orðum varð ljóst hve
háður Edmund var móður sinni.
Því vaknaði sú spurning hvers
vegna hann hefði ákveðið að verða
henni að þana. Og þeirrar spuming-
ar er enn spurt. Þama virðist vanta
visst samhengi en á móti kemur að
manndráp eiga sér ekki alltaf þær
skýringar sem ætla mætti.
Hver verður dómurinn?
Ákæra hefur verið gefin út á
hendur Edmund fyrir morð, fyrir að
sprengja húsið í loft upp og fyrir að
valda tjóni sem er samanlagt metið
á jafnvirði um eitt hundrað milljón-
ir króna. En réttarhöldin hefjast
ekki fyrr en eftir nokkrar vikur.
Margir í Alsbach biða þeirra því
þar kunni hin sanna orsök að koma
fram. Hún gæti þó valdiö ýmsum
vonbrigðum að því leyti til að þar
verði ekki flett hulu af neinu
óþekktu í samskiptum hins ákærða
og móður hans og systur.
Ljóst þykir að ákæruvaldið muni
einfaldlega segja að Edmund
Hofifman hafi myrt móður sina og
síðan sprengt húsið í lofit upp til
þess að leyna ódæðinu. Það muni
nægja til að fá fram sakfellingu og
allar vangaveltur um ástæðuna séu
óþarfar. Gögnin tali sínu máli.
Kari Heinz Rettig.
Rifust oft
Smábærinn Alsbach við
Bergstrasse í Hessen í Þýskalandi
hefur lengi verið talinn ímynd
sveitasælunnar. Húsin hafa vakið
athygli því viðhald þeirra hefur
þótt til fyrirmyndar og grasblettir
hafa ætíð verið slegnir af natni,
svo sumir hafa haft á orði aö á þá
hljóti að hafa verið beitt nagla-
klippum en ekki sláttuvélum. Um-
hverfis vaxa kirsuberjatré og síð-
sumars svigna greinar vínviðarins
á ekrunum í héraðinu undan
þungum berjaklösum. Sé litið upp
í hæðirnar blasa við gamlir kastal-
ar. Þarna er sveitasælan allsráð-
andi og þeir sem leggja leið sína
þangað hafa gjarnan á orði að það
sé ferðakostnaðarins virði.
Sprengingin
En fostudag einn, klukkan tíu
mínútur fyrir þrjú síðdegis, var
kyrrðin rofin og íbúar Alsbach
hrukku við svo um munaði. Þá skalf
þessi bær sem hefur stundum verið
nefndur eftir Þyrnirósu.
Skyndilega varð mikil sprenging
í tvílyftu íbúðarhúsi við Zwingen-
berger Strasse 11. Hvellurinn var
svo mikill að hann heyrðist langa
vegu og bergmálaði í fjöllunum um-
hverfis. Allir íbúarnir, 4.000 talsins,
heyrðu hann. Ellefu þeirra urðu fyr-
ir braki, ýmist úr húsinu sem
sprengingin varð í eða sex húsum í
nágrenninu en ýmislegt úr þeim
þeyttist langa vegu. Þeir sem slösuð-
ust voru allir lagðir inn á spítala.
Brátt varð ljóst að einn íbúa Als-
bach hafði látist í sprengingunni.
Eða svo var talið. Það var hin átta-
tíu og sex ára gamla Erna Hoffman
en illa brunnið lík hennar fannst í
rústum hússins. Reyndar höfðu
menn hálft í hvoru búist við að
finna þar lík sonar hennar, hins
fimmtíu og tveggja ára gamla Ed-
munds Hoffmanns, en það var
hvergi að sjá. Edmund var atvinnu-
laus vélaviðgerðarmaður sem hafði
sest að hjá gamalli móður sinni og
búið þar um hríð. Leit að honum í
Alsbach bar ekki árangur.
Ekki slys
Rannsóknarlögreglumenn og
tæknimenn komu brátt að húsinu
og var hafin skipuleg leit til að
varpa ljósi á hvað valdið hefði þess-
ari miklu sprengingu. Meðan þessi
rannsókn stóð yfir
kannaði réttar-
læknir ástand líks
frú Hoffman og sá
nær strax að hún
hafði hvorki dáið í
sprengingunni né
brunnið inni. Hún
hafði verið stung-
in til bana með
hníf. Margar
stungur voru á
brjósti hennar og
hálsi. Var ljóst að
þær hafði hún
fengið áður en
húsið sprakk í loft
upp. Hún hafði
því, með öðrum
orðum, verið
myrt. Ljóst var því að morð hafði
verið framið í Alsbach og það í
fyrsta sinn í manna minnum.
Grunur beindist strax að Edmund
Hoffman. Var hans nú leitað á ný en
þá kom fram að hann hafði farið til
Frankfurt klukkustundu fyrir
sprenginguna. Lögreglan hafði sam-
band við sjónvarpsstöðvar og bað
um að lýst yrði eftir honum. Jafn-
framt var lýsing á honum send ýms-
um lögreglustöðvum. Vart hafði
honum verið lýst í sjónvarpi er
hann gaf sig fram.
Sagan
Edmund skýrði svo frá að hann
hefði sætt ofsóknum af hendi móður
sinnar og systur en þær höfðu báð-
ar búið undir sama þaki og hann.
Hann sagðist geta rennt stoöum
undir þá fullyrðingu sína því eitt
sinn hefði hann orðið að hringja á
lögregluna eftir að hann hefði feng-
ið grun um að þær hefðu sett eitur í
matinn hans.
Þá hefði hann verið fluttur á
sjúkrahús þar sem blóðsýni hefði
verið tekið af honum. Aðspurður
hvort eitur hefði fundist í blóði
hans svaraði hann því til að svo
hefði ekki verið. Staðfesting fékkst
hins vegar á því að hann hafði haft
samband við lögregluna og verið
færður á sjúkrahús.
Edmund var nú borið á brýn að
hafa stungið móður sína til bana og
sagði hann það þá hafa gerst fyrir
misskilning. Hann hefði ekki ætlað
Hluti rústanna.
sér að ráða hana af dögum. Þau
hefðu farið að rífast meðan hann
hefði haft eldhúshníf í hendi sér og
í augnabliksbræði hefði hann misst
stjórn á sér.
Frásagnir nágranna
Meginástæðan til þess hve skjótt
var hægt að lýsa eftir Edmund var
aðstoð nágranna. Þeir gáfu greinar-
góða lýsingu á
honum en þeir
höfðu einnig frá
ýmsu athyglis-
verðu að segja um
það sem gerst
hafði við húsið að
morgni dagsins
sem sprengingin
varð.
Edmund hafði
hvað eftir annað
sést á hlaupum
milli sjálfs hússins
og skúrs að húsa-
baki. Þeir sem
næst bjuggu sögð-
ust hafa vitað að
þar hefðu gaskút-
ar verið geymdir.
Er tekið var að bera saman frásagn-
ir fólks úr næstu húsum varð ljóst
að Edmund hlaut að hafa verið að
undirbúa sprenginguna sem varð
móður hans að bana. Sagan um að
hann hefði ráðist á hana með hnífi í
stundarbræði gat því vart staðist.
Þess í stað komust rannsóknar-
menn á þá skoðun að Edmund hefði
undirbúið morðið vandlega. Hann
hefði ákveðið að ráða móður sinni
bana og dylja glæpinn með þvi að
sprengja húsið síðan í loft upp.
Hefði þannig verið frá öllu gengið
að sprengingin yrði sem öflugust.
Edmund Hoffmann.