Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2002, Qupperneq 18

ö
H&lgcirblciö DV
LAUGARDAGUR 21. SEPTEMBER 2002
„Víma er orðið svo neikvætt orð,
það er orðið slæmt að vera í vímu,
meira að segja í gleðivímu.
Kannski að spennuvíma sem hel-
tekur menn á knattspyrnuleikjum
geti haft hættu í för með sér.“
Erfitt að
vera Megas
„Ég man þegar fyrsta platan kom út, þá fékk hún
afleita dóma,“ segir Megas þegar hann rifjar upp
viðbrögðin við fyrstu plötunni. „Sú næsta fékk bara
nokkuð solid dóma. En í dag segja gagnrýnendur
bara um plöturnar mínar „skotheldir textar eins og
venjulega“ sem hefur enga þýðingu, alla vega ekki
fyrir mig. Frekar vildi ég að menn segðu eitthvað
neikvætt og meintu það. Þá myndi ég alla vega vita
að þaö væri lifandi maður sem sæti við ritvélina,"
segir Megas og glottir.
Hann er búinn að koma sér þægilega fyrir í sófan-
um í stofunni. Það eru gömul tímarit úti um allt og
veggirnir þaktir kassettum og geisladiskum. Ég
renni augunum lauslega yfir safnið og þarna eru
hetjurnar hans, Dylan og Elvis. „Ég hlustaði auðvit-
að á rokkið þegar Presley var í sína finasta formi,“
segir Megas og kveikir sér í sígarettu. „Þegar hann
fór í herinn missti ég áhuga á því,“ heldur hann
áfram. „Þá kom bara þetta böbbelgömpopp sem ég
var lítt hrifinn af. Áhuginn kemur svo aftur þegar
Bítlarnir, Stones og Kinks komu. Síðan kom auðvit-
aö Dylan og ég man að ég trúði þvi ekki að þessi
maður gæti samið svona texta. Ég hafði séð ein-
hverja pöblisití mynd af honum þar sem hann var
meikaður og með brilljantín í hárinu. Ekki gat ég
ímyndað mér að þessi maður gæti samið svona
snjalla texta. En hann gerði það og ég áttaði mig á
því aö menn geta verið hálfgert vörumerki en samt
samið fina tónlist og texta. ímyndin skiptir engu
máli.“
Ég var nýbúinn að lesa að maðurinn væri kerfis-
bundið snyrtimenni og hins vegar subba. En þótt
allt virðist vera á rúi og stúi heima hjá honum virð-
ist vera regla á hlutunum. „Það er alveg rétt,“ segir
hann þegar ég spyr hann hvort það sé virkilega ekk-
ert til i þessari lýsingu. „Jú, jú,“ svarar hann.
„Menn geta verið bæði, það er aö segja kerfisbundn-
ir sóðar, eða þannig."
„En það má sossum alveg vera offisíalt," segir Me-
gas og talar eins og hann ætli að fara að viðurkenna
eitthvert ógurlegt leyndarmál. „Ég hef mjög gaman
af þvi að safna gömlum tímaritum og mér finnst það
skrýtið hvað íslendingar eru fljótir að henda hlut-
... —
iilifli
um, það vill enginn eiga þessi glossí tímarit þegar
þau eru orðin nokkurra mánaða gömul, ekki nema
þá til að leysa krossgáturnar."
Þurfti ekki að hafa fyrir hugmyndinni
1 haust verða plötur Megasar gefnar út aftur,
þrjár í einu. Þegar eru komnar út Megas (1972),
Millilending (1975) og Loftmynd (1987). Alls koma út
tíu plötur og þetta er engin venjuleg endurútgáfa.
Allt er þaulhugsað eins og það á að vera. Megas seg-
ir sjálfur að það sé kominn svona „arkæv-bragur“ á
plöturnar og það er líklegast rétt. Maður getur kom-
ið sér fyrir þægilega í hægindastólnum, hlustað á
plöturnar og pælt í textunum og síðan skemmt sér
við að lesa hugleiðingarnar eftir óþekktan höfund.
Mig grunar að þarna sé listamáðurinn sjálfur á ferð
að analísera plöturnar sínar. Um fyrstu plötuna seg-
ir orðrétt: „Útgáfan var (a) félagslegt átak sem leitt
var til lykta með (b) einstaklingsframtaki.“ Ein-
hvern veginn lyktar þetta eins og Megas. Hann er í
sinum eigin flokki.
„Hugmyndin varð til án þess að ég þyrfti að hafa
mikið fyrir því,“ svarar Megas þegar ég spyr hann
hvernig þessi endurútgáfa hafi komið til. „Þegar ég
samdi við Jón Ólafs á sínum tíma virtist andinn
vera þannig að þessar endurútgáfur yrðu sem best-
ar. Þegar við tókum upp þessar plötur, t.d. í bleik-
um náttkjólum, þá tókum við upp miklu meira efni
en síðan kom út. Vínyllinn var þannig að það gátu
bara vera fjörutíu mínútur af tónlist á honum og
síðan var það lenska á íslandi að geisladiskar máttu
bara vera fjörutíu mínútur. Steinari Berg fannst allt
umfram þann tíma vera aukaefni. Ekki kom til
greina að gefa út tvöföld albúm á þessum tíma
þannig að það voru bara köttuð af lög og ótal milli-
spil. Hver plata sem ég gerði spannar heilt ár
þannig að það er ansi mikið sem þarf að skoða til að
þær gefi þá mynd sem ég vil gefa.
Þegar plöturnar voru síðan diskvæddar fyrir
nokkrum árum var þessum aukalögum ekkert
sinnt. Editorinn yfir þessum útgáfum hlustaði ekki
einu sinni á þennan óköttaða master. Umbúðirnar
voru síðan bara skannaðar inn og það var ekki