Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1956, Síða 8

64
sér mjög fyrir búnaðarmálefnum. Jafnskjótt og hann kom
til Norðurlandsins gerðist hann athafnasamur um að efla
landbúnað í ömtum sínum. Eitthvert mesta hitamálið á
þeim vettvangi var útrýming fjárkláðans. Hafði kláði gert
allmikið vart við sig norðanlands þá um skeið, en menn
vildu ekki trúa því, að um slíkan vágest væri að ræða, og
vildu því ekki hlíta fyrirskipunum þeim, er amtmaður gaf.
Hófust af því deilur miklar, bæði á mannfundum og f
blöðum. Svo fór þó að lokum, að amtmaður bar þar fullan
sigur úr býtum. Hann rannsakaði málið til hlítar, og kynnti
sér reynslu annarra þjóða. Að hans ráðum var norskur mað-
ur fenginn, til að hafa á hendi framkvæmd kláðalækninga,
og lög sett á Alþingi um það 1903. Tókst svo giftusamlega
til með þessar ráðstafanir, að fjársýki þessari var að mestu
útrýmt úr landinu á næstu árum, þótt Páli Briem auðnað-
ist ekki að sjá fullan ávöxt verka sinna.
Búnaðarskólanum á Hólum var tekið mjög að hnigna
um þessar mundir. Lá við sjálft, að hann yrði lagður niður
um skeið. Páll Briem kom því til leiðar, að skólinn var
settur undir umsjá amtsráðsins 1899, og gaf það honum
beint tilefni til að hlutast til um starfsemi hans og fyrir-
komulag. Var svo myndarlega á þeim málum tekið, að
skólinn var endurskipulagður og réttur svo við, að hann
hefur búið að þeirri gerð til þessa dags, og átti enginn þar
jafnan hlut að og Páll Briem. Eigi var þó minnst um vert í
því sambandi, að hann átti mestan þátt í að hvetja og styrkja
Sigurð Sigurðsson frá Draflastöðum til náms, svo að hann
fékk búið sig undir að taka við skólastjóm á hinum endur-
reista Hólaskóla og jafnframt tekið við því forystustarfi,
íslenzks landbúnaðar, sem svo giftudrjúgt reyndist. Var það
jafnan eitt af einkennum Páls Briem, að hann var glögg-
skyggn á, hvað í ungum mönnum bjó, og manna fúsastur
til að styrkja með ráðum og dáðum þá menn, er hann
vænti sér einhverra afreka af. Má í því sambandi minna á,