Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1956, Side 37

93
fram neyzluþörfina, en þótt þessi regla sýnist einföld og auð-
veld á pappírnum, hefur hún reynzt örðugri í framkvæmd.
Nú er það svo, að það eru fyrst og fremst árferðissveifl-
urnar, sem þessu kartöfluöngþveiti valda. Væru þær ekki,
eða ef þær væru litlar, gætum við miðað framleiðsluna nokk-
urn veginn við neyzluna, og offramleiðsla væri þá sjálfskap-
arvíti. Það er því augljóst, að allt það, er getur dregið úr ár-
ferðissveiflunum og gert kartöfluuppskeruna jafnari frá ári
til árs, er mjög mikilsvert fyrir þessa framleiðslugrein.
Eitt, sem til greina gæti komið, er geymsla á kartöflum
milli ára. Ég veit ekki, hvort þetta úrræði er hugsanlegt. Að
vísu mun hafa verið leitað ýmissa ráða til þess að auka
geymsluþol kartaflna, en eigi virðast þau ráð hafa náð út-
breiðslu. Úrvalsgeymsla er sjálfsagt það, sem fyrst kemur til
greina, og ég hef smakkað á haustdögum kartöflur úr slík-
um geymslum, og virtust þær mjög litlu hafa tapað, en þar
sem kartaflan er lifandi jurtarhluti, hlýtur hún þó alltaf að
tapa einhverju. Ekki er mér kunnugt um, að reynt hafi verið
til þrautar, hve lengi er hægt að geyma kartöflur í reglulega
góðum geymslum, en fróðlegt væri að fá úr því skorið. Að
sjálfsögðu verður geymslukostnaður mikill, ef geyma á kart-
öflur milli ára, og vera má, að gömlu kartöflurnar verði snið-
gengnar, þegar nýjar koma á markaðinn. Þó fékk ég i ágúst
sl. sumar svo góðar, gamlar kartöflur, að ég kaus þær miklu
fremur heldur en nýjar kartöflur, er þá voru á boðstólum
hér á Akureyri, þótt verðmunurinn væri ekki tekinn til
greina.
Árferðið, eða áhrif veðrátunnar á kartöfluuppskeruna, er
örðugt við að fást. Sá þáttur veðurfarsins, sem líklega veldur
mestum sveiflum og dregur mest úr uppskerunni, eru haust-
frostin. Vorfrostin eða vorkuldarnir tefja sprettuna oft mjög
og gera það að verkum, að kartöflurnar komast seint i jörð-
ina, en heldur er fátítt, að frost valdi skemmdum á kartöflu-
grasi á þeirri árstíð, þótt komið geti það fyrir. Hitt er altítt,