Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1956, Qupperneq 40

96
þegar næturfrost eru yfirvofandi, að ef einhvern andblæ
gerir, líður hættan venjulega hjá.
Nú eru blásarar, sem nota mætti til þessa, víða til og fer
sjálfsagt fjölgandi, og þarf ekki að koma í bága við aðra
notkun þeirra, þótt gripið sé til þeirra endrum og eins til
frostvama. Er þvert á móti kostur, að notkun þeirra geti
verið sem fjölþættust, en til þess að það geti orðið, verða
þeir að vera sæmilega auðfæranlegir. Við frostvarnir yrðu
dráttarvélar auðvitað notaðar til að hreyfa blásarana. Það
eru svo fáar nætur á sumri, er þarf að grípa til þessara tækja,
að kostnaður mundi verða hverfandi, ef tækin em til hvort
eð er.
Það þarf að gera rækilegar tilraunir með þessa aðferð og
ganga úr skugga um, hvers hún er nýt.
Nú er það svo, að þótt blásturinn reyndist vel, þá mundi
hann ekki alls staðar henta. Margir rækta kartöflur í smá-
um stíl og aðeins til heimilisþarfa. Það gerir allur sá fjöldi,
er hefur smágarða í kauptúnum og bæjum og ennfremur
margir bændur og helzt þar, sem kartöfluræktin er talin svo
áhættusöm, að það svari ekki kostnaði að reyna að rækta
þær til sölu. Ekki geta allir þessir smágarðaeigendur haft
blásara, ásamt hreyfli, vegna frosthættunnar, og er þó varna
ekki síður þörf hjá þeim heldur en öðrum. Hér verður að
grípa til annarra úrræða, og furðar mig satt að segja á því,
að þau skuli ekki hafa verið meira notuð, en raun ber vitni
um, en það er hrein og klár yfirbreiðsla.
Þeir, sem rækta kartöflur aðeins til eigin þarfa, hafa þær
venjulega í 100—400 m2. Þeir eiga líka að keppa að því, að
hafa garðana ekki stærri en þörf krefur, en rækta þá og
hirða svo sem bezt má verða og velja þeim stað, þar sem
ræktunarskilyrðin eru góð, svo sem jarðvegur, skjól, raka-
stig o. fl. Það borgar sig margfalt betur að hafa garðinn lít-
inn, rækta hann af kostgæfni og keppa að því að fá hámarks-