Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1956, Side 45

101
eingöngu landbúnaðarhéruð, svo sem Petsamohéraðið og
Sallasvæðið, en á Knopio-svæðinu og í Viborghéraði var
margt af fólki, sem stundaði aðrar atvinnugreinar en land-
búnað, því að Viborg ein var með hátt í 200 þúsund íbúa.
Var hún stærsta borgin á svæðinu. Landtapið nemur 12.5%
af flatarmáli alls landsins, og ráðstafa þurfti 11.5% af allri
þjóðinni, byggja upp ný heimili fyrir fólkið og sjá því fyrir
möguleikum til sjálfstæðrar framleiðslu. Þetta virðist hafa
verið ærið verkefni, en auk þess voru flutningar framkvæmd-
ir á 300—400 þús. manns af hættusvæðunum, aðallega úr
borgum, en það fólk leitaði aftur heimila sinna, eftir að
friður komst á. Það er meira en helmingur þeirra 425 þús-
unda, er létu staðfestu sína samkvæmt friðarsamningunum,
sem hefur landbúnað að aðalatvinnu. I Karelíu í Viborgar-
léni voru 40.000 bændafjölskyldur fluttar til nýrra heirn-
kynna, og létu þær af hendi við brottför sína 300 þús. ha
af akurlendi og 1.450.000 ha af skóglendi. íbúar Porkala
eru fluttir burtu haustið 1940, en það voru 1100 fjölskyldur,
er eingöngu framfærðu skyldulið sitt á landbúnaði. Þær
misstu við það 11 þús. hektara af akurlendi. Petsamo, Salla
og Kupio-svæðin eru nær helmingur flatarmáls hins tapaða
lands, en þar var strjálbýlla, þar voru alls 19.167 manns, en
mestur hlutinn var bændur og skyldulið þeirra.
Það eru vart þekkt mörg dæmi á síðustu árhundruðum,
þar sem jafnmargir bændur og búalið þeirra verður að skipta
um verustað og reisa að nýju allt frá grunni, þegar undan
er skilið, að 154 þúsund bændafjölskyldur af grísku bergi
brotnar urðu að flýja frá Litlu-Asíu árið 1920, eftir grísk-
tyrkneska stríðið.
I. Grundvallaratriði varðandi staðsetningu fólksins,
sem flutt var.
Lögin um útvegun lands fyrir hið nýja landnám kveða
svo á, að hverjum einum skuli útvegað jarðnæði á stað, þar