Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1956, Qupperneq 49

105
58%, og af varanlegum íbúðarbyggingum 46%. Annað eru
bráðabirgðabyggingar. Byggingarstarfsemin lagði fyrst á-
herzlu á varanlegar byggingar á bændabýlunum, en íbúðar-
hús einstaklinga, er aðra atvinnu höfðu, komu í annarri röð.
Við byggingarnar vinna aðilar sjálfir, en þeir fá allir
teikningar, er þeir verða að fara eftir, og eru þær ekki ein-
hæfðar, „standardiseraðar“. Reynt er að sníða þær eftir
þörfum og kröfum um að þær séu hagfelldar í notkun, og
er talið, og áreiðanlega með réttu, að þasr hafi orðið öðrum,
er vinna að byggingum, fordæmi, er hafi haft áhrif til um-
bóta í byggingarmálum viðkomandi sveita.
V. Vegagerð og landþurrkun.
Nýja vegi þurfti að byggja frá aðliggjandi vegum, heim
að um það bil helmingi þeirra heimila, er upp voru byggð.
Þetta hefur haft það í för með sér, að landsvæði, sem eru
miklar víðáttur af ræktunarhæfu landi, geta nú orðið yrktar
en voru áður óaðgengilegar með öllu. Þessir vegir eru lagðir
þannig, að þeir tengja það vegakerfi, sem fyrir var í landinu,
á nýjan hátt, og hefur það bætt vegaraðstöðu ýmissa byggða.
í sambandi við nýbyggðirnar er þegar búið að leggja 13.800
km af nýjum vegum, og nemur það um 85% af vegaþörf-
inni. Bændabýlin, er þessa vegi nota, eru að % hlutum ný-
býli, en að % hluta gamlar jarðir, er áður höfðu mjög slæm
samgönguskilyrði.
Af ræktanlegu landi, sem tekið var undir nýbyggðasvæðin,
þörfnuðust 300 þús. ha framræslu. í árslok 1955 höfðu verið
ræstir 260 þús. ha, mest með opnum skurðum og kílræsum,
en einnig lokræst með pípuræsum. Það er því lokið við um
85% af þeirri framræslu, sem þörf er fyrir. Þessi framræsla
hefur, vegna stórra affallsskurða, einnig haft mikla þýðingu
fyrir eldri jarðeignir.
Rœktunarframkvœmdirnar. Af bújörðum þeim, sem stofn-
að var til, sem höfðu yfir 5 ha ræktanlegt land, eru 15.000