Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1956, Side 80

136
Norðlendingafjórðungi, haldinn á Akureyri 4.-5. nóv.
1956, lítur svo á, að tæknifrjóvgun sauðfjár sé nauðsynleg,
til þess að ná hraðari og öruggari framförum á sviði sauð-
fjárræktarinnar. Fundurinn beinir því til Búnaðarfélags ís-
lands, að það beiti sér fyrir auknum fjárframlögum, af hálfu
hins opinbera, til bygginga sæðingastöðva, t. d. allt að helm-
ingi stofnkostnaðar. Ennfremur að framlag á sædda á hækki
verulega, eða að framlag verði veitt sérstaklega til af-
kvæmarannsókna."
Tillagan var rædd lítið eitt, en síðan borin upp til at-
kvæða og samþykkt samhljóða.
4. Véltækni. — Ámi G. Eylands ræddi um landbúnaðar-
vélar. Benti hann á að vélarnar og rekstur þeirra væri vera-
legur kostnaðarliður við búreksturinn, og væri því síaukin
þörf fyrir leiðbeiningastarf á þessu sviði. iÞessi leiðbeininga-
starfsemi hefur verið tvenns konar: Leiðbeiningar frá selj-
endum vélanna, sem hafa dregist saman, meðal annars vegna
þess, að salan hefur dreifzt á fleiri hendur, og í öðru lagi
leiðbeiningar frá opinberum aðilum, Búnaðarfélagi íslands
og Verkfæranefnd. Leiðbeiningar frá þessum síðarnefndu
aðilum væru þó ónógar og þyrfti þar úrbóta. Hann taldi, að
ein bezta aðferðin til útbreiðslu á þekkingu á vélum og
vinnuaðferðum væru „starfsmót", er haldin væru á skólabú-
um, tilraunabúum eða fyrirmyndar einkabúum. Á þessum
starfsmótum, sem stæðu einn dag, væru bændum sýndar vél-
arnar og meðferð þeirra í vinnu af kunnáttumönnum.
Til máls tóku: Ármann Dalmannsson, Ólafur Jónsson,
Grímur Jónsson, Egill Bjarnason, Aðalbjörn Benediktsson,
Bjarni Arason.
5. Samstarf búnaðarsambandanna. — Ólafur Jónsson rakti
í fáum orðum sögu búnaðarsamtakanna í Norðlendinga-
fjórðungi og klofnun Ræktunarfélags Norðurlands í sex
búnaðarsambönd. Ræddi hann aukið samstarf ráðunaut-
anna í þessum landshluta, og það hlutverk Ræktunarfélags