Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1969, Síða 32

34
En ekki skal mæla gegn aukinni ræktun, vel gerðri, þar
sem bændur telja sér hennar þörf.
Þannig skilst mér að tvennt sé framundan:
Aukin rcektun, en hún verður að vera með þeim hætti,
að hún sé stórum betur gerð heldur en harkaræktun sú
sem nú tíðkast og sem víða „ekki verðskuldar nafnið rækt-
un.“ Hin aukna ræktun þarf að gefa meira og betra töðu-
fall heldur en nú vill verða, og um leið, að standast kal-
hœttuna langtum betur en nýræktartúnin nú gera yfirleitt.
Er þá sjálfgefið, að grænfóðurrœktun falli inn í ræktunina.
Tekin verði upp forræktun með plægingu fullum fetum —
landið tvíplægt að minnsta kosti — áður en sáð er til túns.
Og umfram allt, að ræktunin sé ekki sótt fastara en svo,
að hægt sé að rcekta hverja spildu til frjósemdar með hú-
fjáráburði, sem plcegður er niður i flögin, þótt tilbúinn
áburður komi auðvitað líka til, sem ábætir. Slíkt er mikið
átak og siðabót frá því sem nú er.
Ekki efast ég um, að réttmætt sé og ráðlegt að nota
Skerpiplóginn mjög víða við slíka nýrcektun, til þess að
frumplægja mýrar sem ræktaðar eru, svo sem ég hefi áður
sagt. Eg vona, að góð fordæmi sem finnast, sem betur fer,
færi jarðræktarráðunautum B. í. heim sanninn um það.
En svo kemur að því, að bóndinn telur sér ekki henta
að stækka tún sitt meira, en samt vill hann halda áfram
árlegri ræktun grænfóðurs. Hvað á hann þá að gera? Nóg
er enn af óræktuðu landi. Á hann að brjóta nýtt land að
fárra ára fresti, við framlag úr ríkissjóði, rækta þar græn-
fóður 2—3—4 ár og leggja svo landið fyrir róða? Þetta er
í stíl við það, er stöku menn halda því fram í fullri alvöru,
að bezt sé fyrir bændur að gefa upp eldri nýræktartúnin,
sem hætt eru að spretta, nema við óhóflega notkun tilbúins
áburðar, og farin eru að gefa lélega töðu, og rækta „bara“
ný tún í þeirra stað, auðvitað við fullt framlag til nýræktar!
Nei, svo hörmulega skal ekki að unnið, slíkt er uppgjöf
í jarðrækt og mannskemmandi ræktunarhættir. Nei, hin
árlega grænfóðurrækt á, þegar hætt er að stækka túnin, að
falla inn í reglubundna endurræktun gamalla (nýræktar)-