Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands


Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1969, Side 79

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1969, Side 79
81 líka fljótt að léttast, því oft kom vinnukonan, eða húsmóð- irin sjálf, úr hádeginu, til að raka. Til merkis um hvað venjulega var unnið vel að, þ. e. sleginn út hver blettur, fóru ýmsir talsverðan sptil, og þá oft ýmsar krókaleiðir frá aðalslægjunni, milli loðvíðirnnn- anna, til að slá utan af þeim og á milli þeirra. Þar var líka oftast stærsta og þroskamesta laufið, sem bar af öðru, eins og sauðir í lambahjörð. Rakstrarkonum þótti þetta aftur á móti ekki eins spennandi, að eltast við að raka þetta og bera í flekkinn, oft talsverða leið. Þessar krókaleiðir sláttumanna voru því kallaðar ræpur, af sögninni að ræpa. Og til frekari áherzlu var oft sett framan við nafnorðið annað nafnorð, sem öllum þótti lítil upphefð að. Það lauf, sem slegið var í brakandi þurrki, fyrir hádegi, var oft tekið saman að kvöldi sem fullþurrt. Oft var það líka rakað í flekki og rifjað eftir vild og getu. Væri svo þurrkur fram eftir degi næsta dag, var sigur unninn, og þá líka stundum sett saman í liey, á staðnnm, eða jafnvel flutt heim. Þeir, sem fyrst gátu byrjað að slá, undanfarandi morgna, sáu það bezt, hve morgunstundin gefnr oft mikið gidl í mund. Oft var laufheyskapur sóttur af kappi, þótt langt væri á engið, stundum 10—15 km leið. Þar var þó heyið oft sett saman og þurfti þá venjulega að binda það og flytja að hey- stæðinu, sem var valið þannig, að vatn gæti ekki runnið undir heyið. Þurfti þá einnig að rista torf, flytja að því og þekja. Veluppborið hey var með talsverða bungu í miðju, og góður halli frá henni að báðum endum. Oftast sneru heyin út og suður, nema þar sem veður urðu mest af austri. Byrjað var að þekja þann enda heysins, sem var í skjóli við mestu vindátt. Næsta torfa var látin ná vel upp á fskara) flagröð þeirrar torfu, sem fyrst var lögð og svo koll af kolli, að hábungu þess. Þannig héldu sumir áfram, heyið á enda. Aðrir byrjuðu á hinum endanum og létu síðustu torfuna loka síðast á hábungu heysins. Fyrsta torfan, sem rist var á nýjum stað, var nefnd flagmeri. Hún var síðast lögð yfir 6
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.